Nagrodzony Pokojową Nagrodą Nobla bohater biografii, żyjący w ciąż podejmuje bierną walkę o pokój. Tak odbieram ten film. Absolutnie nie można inaczej go odebrać. Brak w nim tajemniczych niedomówień, poetyzmu. Są fakty, które składają się w portret Kunduna, człowieka, który ma stać się dla innych łodzią, mostem... W warstwie rzemieślniczej jest zwyczajny, prosto, szablonowo skonstruowany i niestety nie zachwycił mnie. Możliwe, że zbyt wiele wiem na te tematy. Jedynie to co zrobiono z ciałem ojca Kunduna mnie zdziwiło.
Czy Wy też odczuwacie, że film jest listem Dalaj Lamy, próbą szukania sprawiedliwości przez osąd historii?