jw

(...) Jako reżyserka operuje Zeqiri subtelną siłą; jej film jest eteryczny i wysublimowany. Zgrabnie wyważono tu tonację: w opowieści o zduszonej miłości i zdradzonych ideałach Prisztina jest miastem wiecznie ośnieżonym, nieodparcie melancholijnym. Gdy tylko na ekranie goszczą Ukaj i Salihu, robi się jednak cieplej....