przykład kina 'artystycznego', niby fabuła jest, ale do końca nie wiemy kiedy dzieje się akcja, jak długo trwa, duzo znaków zapytania, przez co film jest niesamowicie ciekawy. Przykład kina neobarokowego, nie powstało w tym czasie wiele filmów, ale jak Metro są mistrzowskie. Czasami śmieszył, zaskakiwał, był jakby powierzchowny :) skupienie na detalach, dużo jarzeniowego światła;) sceny niby mało ważne były uwypuklone, nawet na końcu nie wiemy czy głowny bohater umiera, pelno niedopowiedzeń i absurdalnych sytuacji, czasami nielogicznych, ale nie o logice tu mowa, ciekawy obraz, ten film mi zapadł niesamowicie w pamięć:) i świetny Lambert, och ach, taki zakochany łobuz który poradzi sobie w każdej sytuacji, i cudowna Adjani która przechodzi metamorfoze wizualną jak i mentalną. wiele się dzieje w ciągu tych 138 minut :)
ojj polecam bardzo