...choćby z nudów obejrzeć tę kiłę, kaszanę, gniota, kasztana dziesiątej muzy to cała energia jaką zebrałem do tego celu, cały dobry nastrój i jakieś nadzieje pryskają w momencie, gdy docieram do jednej z najbardziej idiotycznych i prostackich choć całkiem niewinnych scen.

Dwie lale o poprawnej aparycji gną się półnagie na stateczku dryfującym po morzu. Niby nic, ale przyjrzyjmy się temu nieco bliżej. Laski w spodniach i samych cyckonoszach z piwskiem w łapie, gdy tymczasem jest wieczór, widać po banderze dość żwawą bryzę nią szarpiącą (a poza tym wiadomo, że "od wody ciągnie"), ich dwaj przydupni ubrani w bluzy dresowe z długim rękawem bo jednak chłodno, a dodatkowo w międzyczasie mamy sceny z jakimś słitaśnym lolasem i jego dawną lolitą i oni też są ubrani ciepło, no bo jest zimno.

Ale że zarys cycków trzeba pokazać to jednak dwie lole walczą o przeziębienie i kretyńsko piszczą do dźwięków niewyszukanej muzyki. Nie mogę, no nie mogę przejść nad takimi rzeczami obojętnie. Gdyby cokolwiek w tym filmie wyszło to pewnie nawet bym nie zauważył takiego czegoś, zachwycony, oczarowany innymi aspektami.

Ale w tym filmie najfajniejsze są przerwy na reklamy w TV. Nic ani nikt nie jest w stanie uratować widza; żaden bohater, ani wątek, ani motyw muzyczny nie wyciąga pomocnej dłoni. Widzu, zostajesz sam z tym kamieniem u szyi i bezmiar morza przed twymi oczami kusi.

Przepraszam, musiałem się wyżalić. W zakamarkach jakich katakumb złe moce urodziły pomysł remake'u "Mgły" Carpentera - nikt nigdy się nie dowie. Ale piekło jest przy nich lunaparkiem.