Nie mogę ścierpieć tego rodzaju typków. Myślą, że są niewiadomokim. W grupie groźni, osobno i bez broni już nie za bardzo. Myślą, że mogą wejść na elegancką imprezę i pokazać wszystkim, że są niczym, napluć, zbić paru dla przykładu i ukraść alkohol. Do pracy nie pójdą, bo po ch**? Do szkoły też nie, bo jest dla mięczaków i ciot. Zamiast naginać z buta do domu - ukradną samochód, nawet jeśli nie potrafiągo prowadzić. Ot tak, dla zrobienia czegoś. Szlajają się całe dnie po osiedlu, zaczepiają starsze osoby w sklepie. Czasami to życzę takim porządnego lania od grupy jeszcze bardziej płytkich kolesi, ot tak, żeby poczuli chociaż raz w życiu pokorę. Policję mają za nic, bo przecież skoro kilku skatowało ich kumpli, to wszyscy pozostali to "świnie, chamy, debile", pomimo tego, że na codzień ochraniają och tyłki i nikt im za to nie dziękuje. I to nie tylko w Paryżu o takich łatwo, bo Poznań nie jest gorszy. Więc tym bardziej podobał mi się ten film. Odzwierciedla rozłam społeczeństwa i jego ciągle wyniszczanie się poprzez nakręcanie się jakieś chorej spirali nienawiści. I tu scenarzysta stawia pytanie: czy na pewno "jak dotąd jest nieźle"...?