Niecałe dwa lata temu dość ostro skrytykowałem "Oldboya" - drugi film z trylogii zemsty Chan-wook Parka. Film co prawda mi się podobał, ale uważałem, że zakończenie prawie w ogóle nie spełniło obietnicy złożonej w rozpoczęciu i było jak dla mnie rozczarowujące, zbyt płaskie i nie dorównywało genialnemu rozpoczęciu. Zasiadając do "Pani zemsty" obawiałem się, że i ten film mnie nie zachwyci. Całe szczęście tak się jednak nie stało.

Pierwsze co zachwyca i zadziwia w „Sympathy for Lady Vengeance” to nietypowy sposób prowadzenia akcji. Film jest pełen retrospekcji, łączonych scen, wtrąceń z przeszłości, dziwnych, gwałtownych przejść między scenami. Twórcy wprowadzają w niektórych momentach narratora, pojawiają się nawet duchy, a bohaterowie czasem mówią bezpośrednio do kamery. O dziwo ten niesamowity chaos ma sens i tworzy logiczną całość, którą świetnie się ogląda. Film rozpoczyna się praktycznie bez żadnego wstępu tak szybko, że aż dech zapiera. Szkoda jedynie, że końcówka traci trochę na dynamice i film dość mocno zwalnia - można jednak zrozumieć ten spadek tempa, bo akcja mniej więcej w połowie niespodziewanie zmienia kierunek. Podobnie jak i „Oldboy” tak i „Pani Zemsta” ma kilka brutalnych i szokujących scen, ale to akurat jest zrozumiałe, bo jest ona przecież obrazem o zemście i temat ten nie może być miły i przyjemny.

„Pani Zemsta” jest filmem, który trzeba bardzo dokładnie oglądać - szczególnie w pierwszej części seansu - by móc zrozumieć całą, trochę na siłę skomplikowaną przez twórców historię. Jest filmem, który w bardzo ciekawy sposób pokazuje jak zło potrafi perfekcyjnie podszyć się pod dobro. Który zastanawia się czy ktokolwiek z nas ma prawo do zemsty, nawet jeśli jest to zemsta na mordercy. Jednocześnie pokazuje historię głównej bohaterki w taki sposób, że potrafimy zrozumieć jej postępowanie, jej chęć odwetu na oprawcy. Współczujemy jej, rozumiem ją, a jej postępowanie ma sens i jest logiczne, a my mamy wrażenie, że właśnie poprzez ten rewanż sprawiedliwość zatryumfuje. Jednocześnie w filmie Chan-wook Parka zemsta jest sposobem na zamknięcie pewnego etapu w życiu, ma na celu zapomnienie o przeszłości i rozpoczęcie nowego życia.

„Pani Zemsta” nie byłaby tak świetnym filmem gdyby nie dobra obsada, a w szczególności Yeong-ae Lee w roli serdecznej Lee Geum-ja - rewelacyjna kreacja. Na pochwałę zasługuje też świetny scenariusz i dobrze napisane dialogi. Zachwycają także cudowne zdjęcia i przepiękne wizualnie sceny. Niesamowite wrażenie robi też idealnie dopasowana do obrazu dość smutna muzyka – w większości przerobione na potrzeby filmu utwory inspirowane twórczością Vivaldiego.

8/10