Nieco słabszy od części pierwszej, a to za sprawą bardziej nachalnych jump scare'ów. Jedynka potrafiła to robić trochę subtelniej, a kiedy pojawiał się demon, to nie pokazywano nam dokładnie jak wygląda. Tutaj miałem wrażenie, że twórców trochę poniosło przy okazji niektórych jump scare'ów już w końcowej części filmu, gdzie widzimy już trochę za dużo... widzimy jakieś typowe powykrzywiane twarze bohaterów opętanych przez demona.

Poza tym jednak, film wciąż oglądało się przyjemnie. Oczywiście po jedynce, trudno było o niepowielenie pewnych schematów, ale sama fabuła raczej trzyma się kupy i całkiem nieźle połączono ją z pierwszą częścią. Tak, że po seansie ma się wrażenie, że wiemy już więcej, ale wciąż chcielibyśmy poznać resztę tej historii. W dwójce nawet częściej podskakiwałem przy jump scare'ach gdyż zwyczajnie było ich więcej.

Tak jak wspominałem przy okazji jedynki, niby jest to bardzo prosty sposób straszenia, ale jeśli tylko cały film nie jest zbudowany na tego typu scenach, to nie mam nic przeciwko. A ja, od pewnego momentu filmu, czułem to napięcie niemal podczas każdej nocy, jaką spędzali bohaterowie. I nawet te lekko cringe'owe spojrzenia Katie do kamery w końcówce filmu nie były dla mnie w stanie zepsuć całkiem niezłego seansu.

Moja ocena: 6/10.