Czyli opisałeś spaghetti western. Wyraźny podział na dobrych i złych. I dużo strzelania.
Nie wiem, gdzie wyczytałeś, że spaghetti westerny aspirowały do miana jakichś głębszych produkcji.

A kto mówi o głębszych produkcjach? Chodzi o zerwanie z klasycznymi schematami westernu

W takim razie źle zrozumiałem.

Przecież w spaghetti nie ma właśnie podziału na dobry-zły. Jako przykład można tu chociażby podać "Dobry, zły i brzydki"

Bo tam jest podział na dobrych, złych i brzydkich.

A tak serio, to w spag-westach podział na złych i dobrych cały czas istnieje, jest może barwniejszy, ale jest. Clint Eastwood zawsze był dobry, jego antagoniści źli, podobnież jest z Bronsonem i Fondą. U Corbucciego też tak było, inne spojrzenie na kwestię podziałów dobra i zła prezentowałý antywesterny, np. od Peckinpaha.

Ale mimo wszystko Clint nie był takim szlachetnym księciem na białym koniu, nie działał zgodnie z powszechnymi zasadami moralnymi. Nie był właśnie takim typowym dobrym, obrońcą kobiet i uniżonych ;). A Lee Van Cleef też nie różnił się zbytnio w swoich działaniach od innych bohaterów. Dlatego uważam, że nie ma u Leone podziału na dobry- zły.

W klasycznych westernach też nie zawsze to się odbywa na zasadzie szlachetnego księcia, Wayne nieraz grał postać drobnego przestępcy o anielskim sercu. Eastwood w "Garści dolarów" jest znacznie bardziej szlachetny. W "GBU" choć zależy mu tylko na wzbogaceniu się, działa uczciwie i honorowo, nie chce nikogo wykiwać, chyba że ten ktoś miałby wykiwać jego.