Dziekuje Ci za ten referat! Wielki szacunek. Chciałbym tak to opisać, ale bym nie potrafil :) Jest to najlepszy i najbardziej merytoryczny opis w całej sekcji komentarzy :) Pozdrawiam. Powinieneś pisać recenzje, zawodowo!

Wielkie dzięki za te słowa :D

Zatrzymałem się na "znudzić", dzielny użytkowniku. Odwagę Twą aż trudno opisać.
A poważnie, na Twoim oddziale pozwalają na korzystanie z komputera czy telefonu?

Popieram. Film przegadany i nużący.

A jaki miał być ten film? Prześpiewany? To nie jest jakaś bajka Disneya, to jest film.

Filmy są rożne jakbyś nie wiedział. Nie każdy jest przegadany.

Oceniłeś film na 7? Podobał ci się? To się nie wpieprzaj. Chyba, że pomyliłeś osobę, do której chciałeś się przypieprzyć.

Zadałeś głupie pytanie. Jaki miał być ten film, prześpiewany? Napisałem ci - filmy są różne. Ahoj.

A ty co taki agresywny?? Zwał konia jak za duże ciśnienie, się będzie wyzywał że jest przegrywam życiowym, znalazłes sobie ratunek na filmweb??

I jeszcze ten twój opis na głównej w profilu... Hahaha szkoda ze cie nie mogę spotkać na żywo, byś Clinta zamienił na Barbie...

Fakt, taki elaborat spłodzić celem obrony przegranej na wszystkich polach bitwy, to facet faktycznie musi być koneserem kina i zasługuje na wielki szacun.

XD Wesołych Świat "facet" :D

Również dziękuję za tą piękną wypowiedź, zupełnie inną od całej reszty bezwartościowych. Wykazałeś się inteligencją oraz pokazałeś, że wiesz, co chcesz powiedzieć :)

Dlaczego zatem ocena 8? Arcydzieło ma wiele twarzy i uważam, że ten film również ją pokazał. Czego Ci zabrakło do 9? Albo 10?

Wydaje mi się, że przy tej całej mojej wypowiedzi punktowa ocena ma jakieś marginalne znaczenie.

Czapki z głów za ten wpis

Brawo za opowieść o filmie. Nie zgodzę się jednak, że "Dalton to Eastwood". Clint po filmach u Sergio Leone dopiero się rozkręcał

Racja, dla Daltona wyjazd do Włoch to było odbudowanie kariery, dla Eastwooda granie u Leona to prawdziwa katapulta.

Może i się rozkrecał, ale był już przed 40tką, a jego największym sukcesem był serial.

poza tym Eastwood gral we wloskich westernach ponad dekade wczesniej. Polanski pewnie byl jeszcze w szkole filmowej. Mysle ze Tarantino po prostu bral takie znane fakty z roznych zrodel ale raczej nie chcial przestawiac jego postaci jako kogos konkretnego z rzeczywistosci

Jak ponad dekadę wcześniej? Chyba mam jakieś braki bo Eastwood zagrał po raz pierwszy u Leone w "Za garść dolarów" czyli w 1964 roku, czyli 5 lat przed akcją filmu. A w 1964 roku Polański był prawdopodobnie zajęty już kręceniem "Wstrętu". Faktycznie Eastwood to nie jest Dalton chodziło mi o to, że Eastwood przed dolarową trylogią był kojarzony z serialem "Rawhide", jak Dalton z serialem "Bounty Law".

sorry, faktycznie to mi sie jakos dekady pomylily

Well done, buddy! Chapeau bas!

Well done, buddy! Chapeau bas!

Gratuluję, świetna notka.

Ja wyłapałem w filmie też postacie z innych jego filmów i miejsca np bar El Coyotee, Antonio Margaretti który w Bekartach był twórcą filmowym z okresu wojny a tu z również twórcą lecz już z lat przedstawianych w filmie.. Muszę jeszcze z 3 razy obejrzeć aby wyłapać więcej :-)

El Coyote to prawdziwy bar gdzie swój ostatni posiłek zjadła Sharon Tate i reszta. Wspomniany Antonio Margheriti czy Bruno Corbucci to prawdziwi włoscy reżyserzy. Do fikcyjnego filmu z Daltonem "Operazione Dyn-o-mite" użyto zdjęć z filmu Bersaglio mobile z 1967. Znajdziemy też tu nawiązania do Sokoła maltańskiego czy Tess oraz wiele więcej.

edit: oczywiście chodziło o Sergio Corbucci'ego

Świetnie napisane, zgadzam się w 98% :)
uwaga spoiler!
ja bym dodał że jak to u Quentina sporo się dzieje w nawiązaniu do jego uniwersum;) jestem po jednym seansie ale coś tam zanotowałem:
- wygląd kina gdzie idzie Sharon i ładowanie do nazistów z balkonu: Bękarty wojny
- dosiadanie konia i galop Texa ( i tak nie zdążył;) oraz rozrywanie przez psa : Django
- ujęcia z tylnego siedzenia auta: Pulp Fiction
- ujęcia nóg i walizek z lotniska: Jackie Brown
- ujęcie Pussy przy samochodzie i potem stópki na desce rozdzielczej: Death Proof
- Bruce Lee uczący Sharon: trochę naciągane ale Kill Bill
- sceneria z planu filmowego i sposób dialogów nieco jak w teatrze : Nienawistna ósemka
- ogólny rozpie..ol z hipisami na końcu: trochę Planet Terror, trochę Natural Born Killers
co myślicie? :)

ponadto zwrócileś uwagę na tekst bandy Mansona na końcu: "zabijmy tych którzy nauczyli nas zabijać", uważam, że nie tyle ma się do aktorów co do prawdziwych bandy Mansona...to prawdziwi ludzie a nie role w filmie uczą nas od wieków zabijać...tuostatecznie sami się zabili przy udziale Cliffa;). reżyser tym samym ośmiesza niedoszłych zabójców i pokazuje, że zło należy wymazać a w hollywoodzie przecież możliwe jest wszystko... niestety rzeczywistość bywa inna i brutalna ...

Całkowicie się zgadzam z tobą. Wspaniały esej na temat tego filmu i niestety prawdą jest, że wiele czynników może stać na przeszkodzie dla „przeciętnego widza”, aby zrozumiał i docenił to dzieło.

Ja bym tylko jeszcze dodała tutaj metatekstualność, bo po drugim seansie widzę jeszcze wyraźniej wszystkie odniesienia Tarantino do jego własnych filmu i swojego tzw. uniwersum.

Zgadzam się. Tyle że to wystarcza, żeby nazwać ten film nudnawym odgrzewanym kotletem.

Dzięki wielkie za Twoją wypowiedź, naprawdę w punkt! Wielki szacun! Muszę dodać, że na seansie nie nudziłam się nawet przez sekundę, ten film mnie wchłonął jak gąbka wodę.

Co za stek bzdur. Taśma filmowa 45mm? Nigdy o takiej nie słyszałem. Sugestię, że w postaci DiCaprio doświadczony widz ujrzy Eastwooda pominę milczeniem. Pewnego razu w Hollywood jest nudne, bo wszystkie te "smaczki", którymi próbujesz uszlachetnić film, to tak naprawdę tylko bezwartościowy szum, w którym pławi się Tarantino, z nieustannie rozproszoną uwagą, jak dzieciak, który biega po sklepie z zabawkami od półki do półki. Żaden element nie jest tu niczym więcej niż ornamentem, dodatkiem, zamiast służyć narracji i treści jedynie wali serią ciekawostek, jak to kiedyś mogło wyglądać. Nie jest w tym ani wiernym przedstawieniem branży, ani pieczołowitym (każdy z minimalnym doświadczeniem pracy na planie telewizyjnym lub filmowym zauważy skróty myślowe tarantino oraz luki), a raczej fantazją, bajką chłopca śniącego o Hollywood. Łuk narracyjny Ricka Daltona jest do tego błazeńsko płytki, nierozwinięty, zwłaszcza w zestawieniu z arcydziełami kina o krytycznym momencie w karierze aktorów, które faktycznie zgłębiają ten temat. Cała struktura filmu jest nieporadna, brakuje jej kształtu i ostrzejszej krawędzi - zamiast tego pojawiają się epizody, które czasem są fajne, nawet jeśli opierają się na taniej, łatwej satysfakcji (jak fragment z Brucem Lee dostającym lańsko) albo takie, które powinny zostać na stole w montażowni (Pacino w kinie, żenujące sceny z wygadanym dzieckiem, które poucza Ricka). Niedzielnym widzem nie jestem, staram się obejrzeć chociaż kilka filmów dziennie, nawet jeśli większość tylko powtarzam, ale film Tarantino mnie głównie nudził. Nie do wiary, co?

Faktycznie błędnie podałem szerokość taśmy filmowej. Oczywiście Dalton to nie jest jeden do jeden Eastwood, ale znajdziemy też podobieństwa. Co do reszty Twojej wypowiedzi to już kwestia gustu. Co dla jednych będzie "bezwartościowym szumem" dla innych będzie dobrą zabawą.

OTJacques. Z tą taśmą 45 mm. Nie ma to jak bycie UWAŻNYM widzem, nie?

Też jestem tego zdania.

Mam dokładnie takie same odczucia.

Film może być dosłownie przeładowany nawiązaniami, zagraniami reżyserskimi, rozwijaniem postaci itp ale bez dobrej historii będzie niczym. I tutaj tak właśnie jest. Alternatywna historia poprzedzona ponad 2godzinnym zapoznawaniem się z postaciami. Po prostu genialne.

"fantazja, bajka chłopca śniącego o Hollywood" - Słuszne spostrzeżenie, to JEST bajka. Dlatego nazywa się "Once upon a time...". To celowy zabieg reżysera, a nie niedociągnięcie, a wadą może stać się dopiero subiektywnie.

Zgadzam się z tobą w 100 procentach Moriarty !! I lepiej bym nie opisał mojego rozczarowania. A ten esej kolegi z góry jest równie naciągnięty jak cały ten film... Podam przyklad! :
Cytat: Prawdziwą szaloną karuzelę emocji Tarantino dostarcza nam dopiero w finale, który wyciśnie z widza wszystkie emocjonalne soki.

No naprawdę? Ta żałosna scena gdzie banda dzieciaków zakrada się do domu i szantażuje Cliffa że go zabije ma tutaj z kogoś wycisnąć EMOCJONALNE SOKI? Przeciez to jest tak z dupy i wyrwane z kontekstu... to ma w ogóle wywołać jakieś emocje? Mam wrażenie że jakby tam wszedl bobas w pielusze z giwerą co byłoby dla mnie podobnie spójne względem całości filmu, ten QTJacques jeszcze bardziej by się tutaj zachwycał geniuszem filmu i dorzucił jeszcze kilka linijek mętnego wywodu... Film to pomyłka a Tarantino chyba wypalił mozg trawą i cofną się do poziomu tego dziecka z klepu latającego od półki do półki... Ale geniusz to to nie jest... Zastanawiam się tylko jak to się stało że Pitt i DiCaprio wzięli w tym udział.. i zastanawiam się jeszcze bardziej do czego służy rola Ale Pacino w filmie? Równie dobrze mogłoby nie tylko jego ale wszystkich scen w których byl zupełnie nie być i nic by to nie zmieniło..

tak, tak, tak!

trafiony zatopiony. Moje odczucia idealnie ubrane w słowa. Chapeu bas!
Dodatkowo bardzo rozczarował mnie wątek rzekomego zabójstwa żony przez Bootha. Spodziewał bym się, że TAKI wątek zostanie choć trochę rozwinięty. Tu sprowadza się on właściwie do żenującego komunikatu zza kadru: "słuchajcie matoły, teraz się skupcie: Cliff jest tajemniczym gościem z tajemniczą przeszłością". Dlatego za absurdalną uważam tezę pierwotnego komentarza, że mamy tu budowanie postaci na poziomie Jackie Brown. No nie mamy.

Podzielam Twoje zdanie w 100% i nie zgadzam się żeby ktokolwiek nazywał mnie niedzielnym widzem. Nie muszę się chwalić ile oglądam filmów, wystarczy że w końcu wybrałem się na ten film. Dla mnie jest to najsłabszy film Tarantino jaki widziałem i żadne ozdobniki go nie uratowały. Szkoda mi tylko Pitt'a że musiał mniej mówić i grać od di Caprio, uważam go za dużo lepszego aktora. Pozdrawiam.

Ja ci wierzę, trafnie podsumowałeś.

Przez cały seans zastanawiałam się (mój mąż również) do czego ten film zmierza,jaki jest jego cel, poza znudzeniem widza tym, co inni nazywają tak pięknie smaczkami :D Szum. Słusznie. Nie jest przypadkiem tak, ze skoro zmarnowalismy 2h to wolimy jakos sie usprawiedliwic i dlatego szukamy głębi gam, gdzie jej nie ma?
SPOILER:
Końcowe danie zaserwowane, zeby dac widzom po uszach i oczach tez nie wiem czemu miało służyć. Pierwszy raz musialam zamknac oczy, ba, nie chcialam nawet tego sluchac. Zloty glob za komedię, to tak przewrotnie?

Faktycznie gdyby podejść do filmu bez znajomości kontekstu to film nie zmierza w jakimś konkretnym kierunku. Ale jeśli zna się ów kontekst to film zmierza do 8 sierpnia 1969 roku. Oczywiście Quentin mógł przedstawić wydarzenia tylko z tego dnia ale tego nie zrobił. Znaczy zrobił ale po swojemu. A po co są pierwsze 2 godziny filmu? Żeby zbudować klimat i nastrój oraz przedstawić bohaterów, tak aby ich polubić i martwić się o nich w końcówce. Gdyby nie było tego 2 godzinnego wprowadzenia postaci w końcówce byli by oni nam obojętni. A jeszcze w kwestii zmierzania do jakiegoś celu to czy bohaterowie takich filmów jak Amerykańskie graffiti czy Uczniowska balanga zmierzają w jakimś celu?

Tak, oczywiscie, mozna powiedziec ze to przewrotne, iz nie chodziło o zabójstwo Sharon Tate. Kontekst byl akurat oczywisty. Co nie znaczy ze film dzięki temu nabiera znaczenia i celowości. Poza nabraniem widza. Akurat ten jeden.motyw się broni,bo rodzi pytania co by bylo gdyby... Niestety zbrodnia została pokazana, nawet jak na Tarantino, zbyt brutalnie, niby przerysowana, a jednak, mam wrazenie, iz nie wystarczy krzyczec na cale gardło, by coś bylo mrugnięciem oka w stronę lubiącego krew widza.
Czasami filmy nie musza mieć przesłania. Bywa, że bronią się samą formą. Zgadzam się. Tak tez moze byc.
Natomiast czy bohaterowie wzbudzili we mnie sympatię? Nie bardzo. Raczej pokazali, ze ich życie jest dość puste i w sumie nudne. Ale moze na tym mial polegać majstersztyk filmu-stać sie tak samo nieciekawym jak zycie glownych bohaterow? ;)

Czy było zbyt brutalne to już kwestia gustu ale wydaje mi się że z wszystkich 9 filmów Tarantino tylko Jackie Brown było mniej brutalne. A jeśli bohaterowie nie przypadli Ci do gustu to najwyraźniej Tarantino zawiódł w tej kwestii.

Moze odczucie przesadnej brutalnosci wynikalo z tego, ze film nie obfitowal w tego typu sceny od początku? Nie odczulam jednak katharsis dzięki ostatniej scenie. Mam takie podskorne wrazenie ze jednak np.w Kill Billu te zbrodnie były jakos zgrabnie wplecione w fabulę i konieczne. A tu nie mam pewności. Jezeli chodziło o zszokowanie widza. To się udało. Tylko czy sam szok cos wnosi? Aczkolwiek. Na plus filmu. Pomyslalam: Ja to jednak mam świetne życie :D

Dlaczego w tym swoim laboracie bredzisz, że ten film znudzi przeciętnego widza? Dla mnie właśnie Ty jesteś przeciętnym widzem plus cała paleta wyjątkowo banalnych środków stylistycznych. Właśnie dla takich przeciętniaków jak Ty, powstał ten film.