Między innymi tego, jak władza działa na człowieka. Więzienie można porównać do drabiny społecznej. Ci którzy znajdują się na jej szczycie gardzą tymi, którzy są niżej. Ci którzy są niżej zawsze mają w głowach myśl, że gdyby to oni byli wyżej sytuacja nie byłaby taka zła. Tymczasem film jaskrawo obnaża obrzydliwą naturę człowieka pokazując, że w gruncie rzeczy wszyscy są tacy sami. Kiedy władza trafia w ich ręce robią dokładnie to samo co robili ci, którzy byli nad nimi w drabinie. Oczywiste nawiązanie do "Folwarku Zwierzęcego" Orwella, że aż boli.
Druga ciekawa alegoria to na pewno stół. Ci z czubka piramidy mający największy dostęp do zaplecza finansowego, infrastruktury czy wszelkich innych środków ekonomicznych mają też i tradycyjnie największy wybór nagrody. Przyjmijmy że może chodzić o bogate kraje typu USA, Wielka Brytania czy Niemcy. I mówimy tu o miliarderach. Każdy kolejny niższy szczebel może cieszyć się już trochę mniejszą ilością tych zasobów. W końcu trafiamy do krajów trzeciego świata, dla których nie starcza telefonów komórkowych, nowych samochodów, nawet asfaltowych dróg, nie mówiąc już o miejscach gdzie nie ma podstawowych środkach medycznych czy dostatecznej ilości pożywienia. Pojawia się głód, niedostatek, przestępstwa, gwałt na drugim człowieku.
Można na to spojrzeć również przez inny pryzmat - najwyżsi urzędnicy zabierają ludziom to, co wypracowali, a rzucają im ochłapy jak to w państwach socjalistycznych. Władza nagradza lub karze za swoją mniej lub bardziej lojalną postawę wobec reżimu awansem społecznym. Zasady awansu i degradacji nie są oczywiście jasne. Brak przejrzystych zasad ujawnia za to model działania państwa totalitarnego. Przy okazji skłóca ze sobą wszystkie grupy społeczne, napuszcza je na siebie, aby były zajęte walką między sobą, a nie walką z władzą. Dziel i rządź. Walka klas rodem z komunizmu. Wszystkie najgorsze cechy władzy skupione jak w soczewce.
Można doszukać się wielu innych nawiązań, ale te utkwiły mi najbardziej.
Moja ocena jest średnia, ponieważ powstało bardzo wiele filmów i książek traktujących o tym temacie, ten film nie wnosi niczego nowego. Pokazuje tylko inną perspektywę tego problemu - perspektywę reżysera. Niemniej jest ona ciekawa i godna uwagi.