przepraszam, zakradła się literówka, miało być "brockeback" - to może podświadoma reakcja na tytuł nielubianego filmu... ;-P

Bardzo mi się podoba twoja interpretacja i przedstawienie filmu. I podobnie oceniam i patrzę na niego. Nie jest on wygorowany ale przez swoją prostotę i trochę "dziecinne nagrywanie " daje widzowi Coś - w czyms się może odnaleźć . I najważniejsze - porusza i wzbudza emocje.

fajnie, że oprócz rodżera są tutaj również osoby wrażliwe. z pozdrowieniami

Małe uaktualnienie... hm.... pozostaje oczywiście pytanie o to na ile ten film pozostaje "baśnią., To jest na ile odwzorowuje rzeczywistość, a na ile kreuje niespotykane historie. Stosunek Santiago do Marieli znów mnie zastanawia - łagodny, czysty, pozbawiony egoizmu i wrogości - czy to w ogóle możliwe?

Sądzę, że jest to przerysowany element, zbyt łagodny, zbyt pastelowy, najmniej realistyczny. W prawdziwym życiu byłoby bardziej dramatycznie, byłoby zapewne więcej zazdrości, wrogości i chęci unikania. Byłby też dystans, większe poczucie winy i na pewno brak trzeźwej oceny sytuacji. Nie byłoby raczej miejsca na życzliwość i chęć wspierania osoby, która "stoi na przeszkodzie". Nie sądzę, by "ten drugi" zdobywał się na taką wielkoduszność i sympatię w stosunku do żony swojego kochanka. Patrzyłby na nią raczej z niechęcią niż ze współczuciem, czy szacunkiem...

Mimo to ten sposób pokazania relacji Santiaga i Marieli wpisuje się w konwencję filmu, realizm magiczny.