Ray i Liz

W komunalnym mieszkaniu na przedmieściach Birmingham Liz układa puzzle. Gdy pochylona nad stołem dopasowuje kolejne elementy, jej własne życie rozsypuje się na kawałki. Richard Billingham opowiada o życiu na marginesie, które jest postępującym procesem izolacji: od centrum miasta, społeczeństwa, innych ludzi, siebie nawzajem. NicW komunalnym mieszkaniu na przedmieściach Birmingham Liz układa puzzle. Gdy pochylona nad stołem dopasowuje kolejne elementy, jej własne życie rozsypuje się na kawałki. Richard Billingham opowiada o życiu na marginesie, które jest postępującym procesem izolacji: od centrum miasta, społeczeństwa, innych ludzi, siebie nawzajem. Nic dziwnego, że lejtmotywem opowieści są zalegające rachunki i związana z nimi groźba odcięcia od prądu i gazu. O takich ludziach jak Ray i Liz mów się, że są "dysfunkcyjni", ale reżyser nie ocenia swoich bohaterów ani ich starań utrzymania się na powierzchni. Kreśli przy tym przejmujący obraz obojętnego systemu w Wielkiej Brytanii czasów Thatcher, który co prawda pomaga przetrwać, ale zarazem utrzymuje ludzi w stanie patologicznej biedy. Twórcę interesują detale, drobne sytuacje opisujące stan materialnego i duchowego ubóstwa. Sposoby, jakich chwytają się dzieci, by uciec z domu będącego jaskinią chaosu. Billingham kolekcjonuje gesty i przebłyski bliskości, heroiczne starania o zachowanie pozorów normalności. Przywiązuje przy tym wagę do strony wizualnej - ozłaca samotność alkoholika Raya promieniami słońca, otacza ćmiącą taniego papierosa Liz szlachetnym półmrokiem, jakby była bohaterką wielkich malarskich dzieł. więcej