Trudno zaprzeczyć definitywnie temu, co napisałeś, poniewaz w pewnej części masz rację. Myślę jednak, że film nie stanowił pochwały dla artyzmu Rochester'a, sądzę, że jego osoba posłużyła jedynie za wizualizację problematyki wyjścia naprzeciw sztywnym konwenansom i społecznym oczekiwaniom oraz wszelkim konsekewncjom z tym związanym. Nie aprobował otaczającej go rzecziwstości, uważał ją za fałszywą i sztuczną. Poprzez swloj skrajny cynizm wyrażał swój bunt przeciwko bezrefleksyjnemu przyjmowaniu realiów, w tym z góry narzuconych wartości, które po dłuższym zastanawieniu, stanowiły dla niego abstrakcję (świetnie to obrazuje scena, gdy jest sporządzany dla niego protret i dzieli się refleksją, dlaczego ludzie nie wyrażają swoich swobodnych, nautralnych myśli tylko robią, co ogólnie jest przyjęte za słuszne). Ufa więc jedynie temu, co może odczuć samodzielnie, bez ingerencji norm społecznych: a więc nuża się w rozpuście i pijaństwie. A więc według mnie film opowiada o przeciwstawieniu się jednostki ogółowi, o reakcji systemu na sprzeczny prąd mentalny i jak pokazuje smutny finał, o bezowocności owej walki z rzeczywistością. Co jednak jest najciekawsze, to nie system go przetrawił i wydalił, a sam hrabia doprowadził do autodestrukcji. A więc przystosowanie pierwszą zasadą przetrwania. i według mnie nie należy zwracac zbyutniej uwagi na wyżej wspomniane przez ciebie nawrócenie przed śmiercią, myślę, że było zwieńczeniem procesu jego destrukcji, a wygranej rzeczywistości. Film mnie oczarował, dawno nie oglądałam czegoś tak dobrego. Piekne zdjęcia, genialny scenariusz, bohaterowie(świetna kreacja Karola II), dialogi no i aktorzy! Głownym atutem filmu jest jego naturalizm. brak pruderii i zahamowań. I o dziwo namiętnością głównego bohatera jest pani niezbyt urodziwa. Banał, ale jednak to naprawdę rzadkość w filmach. Tak czy inaczej film warty obejrzenia, a dla tych którzy się spodziewają mocnego filmu erotycznego, zawiodą się okrutnie. Owy niezbyt wyrafinowany erotyzm jest jedynie środkiem, a nie celem samym w sobie.