120 DNI SODOMY to adaptacja jednej z powieści "boskiego markiza" .We Włoszech cenzura nie wpusciła filmu na ekrany , przemiera odbyła się we Francji.Akcja została przeniesiona z XVIII wieku w rok 1943 do republiki Sato, gdzie usiłowano przywrócić faszystowskie rządy Mussoliniego.Czym więc jest "Salo...."-wyrafinowanym acz niezwykle drastycznym filmowym esejem na temat demoralizacji władzy i konieczności anarchicznego buntu przeciw niej?Czy może tylko trydnym do zniesienia , chłodnym ,choć nie pozbawionym ukrytej ekscytacji autora katalogiem okrutnych perwersji?Film zainscenizowany jest bowiem jako skrajnie bezpośrednia relacja , co dla wielu widzów było całkowicie nie do przyjęcia ."Saló...."wydaje się jednym i drugim ,ale niewątpliwie jest intelektualną pomyłką.Już samo mechaniczne zastąpienie francuzkich libertynów faszystowskim dygnitarzami jest pomysłem ryzykownym .Miał rację Roland Barthes, pisząc:"Zachowując wierność wobec dosłowności scen u Sade'a ,Pasolini wypaczył zarówno istotę Sade'a, jak i istotę faszyzmu"Zresztą tym, co się najmocniej zapamietuje z filmu nie są wcale ani watpliwe intelektualne spekulacje ,ani też"antyerotyczny erotyzm", którym jest on przepełniony.Najważniejszy jest wszechobecny klimat rozkładu i śmierci.W "Saló..."Pasolini wciąga widzów w pułapkę , nikomu nie pozwala na oczyszczenie ,stara się przekonać ,że w każdym z nas drzemią pokłady zła i ukryte pragnienie zniszczenia .Czy dla tak w gruncie rzeczy oczywistego wniosku warto było użyć aż tak skrajnych środków ekspresji?