Cieszy mnie bardzo pozytywna średnia ocen i pochlebnych opinii odnośnie tego filmu. Bo choć jak dostrzegam na forum toczy się głównie dyskusja na temat problematyki o której produkcja traktuje i debata o swoich prywatnych refleksjach i doświadczeniach, to chyba nade wszystko należy zauważyć, że mamy tu do czynienia z kolejnym przykładem i dowodem na niezwykle przyzwoity obraz polskiego kina czasów lat 90, zwłaszcza ich pierwszej połowy. Teoretycznie można byłoby napisać: "prawda czasu, prawda ekranu" - mówię teoretycznie, gdyż fakt faktem dzisiejsza armia prawdopodobnie znacznie różni się od niegdysiejszej i dziś najzwyczajniej w świecie ciężko byłoby uznać i zaakceptować taki jej obraz. Niemniej, to chyba nie jest przypadek, że tak dużo polskich produkcji z tamtego okresu czasu stanowi dziś swoistą legendę polskiej kinematografii, gdy w dobie XXI i zalewającej nas niczym kataklizm fali zwyczajnie głupich komedii romantycznych, w czasach teraźniejszych możemy ze świecą szukać tak dobrych dzieł polskiej reżyserii jak "Samowolka" czy kilka innych pamiętnych tytułów powstałych na początku lat 90 minionego wieku. Mała łyżka dziegciu w jakże spektakularnej beczce miodu, wydaje się, że film mógłby być trochę dłuższy i bardziej wyjaśniający finał, pokazujący konsekwencje ukazanej fali. Być może przydałby się część druga produkcji, ale jeśli takowa nie powstała tych kilkanaście lat temu gdy polskie kino miało się rzeczywiście dobrze, może lepiej by nie szkodzić legendzie i prestiżowi, dziś lepiej nie ruszać tak udanych klasyków, aby przypadkiem czegoś nie zepsuć. Reasumując, zepsuło nam się kino przez ostatnich kilkanaście lat. Dobrze, że można przynajmniej powrócić do czegoś co ma już swoje lata i mimo to ciągle jest niedoścignionym wzorem dla twórców polskiej kinematografii dzisiejszego filmu.