Jak dla mnie chodzi o puentę.
Tytułowym skarbem będzie dla ojca okazanie miłości dziecku.
Postanawia więc kupić w sklepie jubilerskim klejnoty, które później włoży do skrzyni.
Chłopiec bity, nie umiejący oddawać zaimponuje tym kolegom.
Znajdzie wśród nich uznanie.
W trakcie seansu dużo śmiechu nie było, raczej to były półuśmiechy.
Brawa towarzyszyły napisom końcowym a zwłaszcza piosence, która zaczynała się od słów life is life.
Podobną wykonywał zespół Opus.
Czyżby cover ?

Rzeczywiście, napisy końcowe to najmocniejszy punkt tego filmu ;)
"Life is Life" w latach 80-tych wykonywał zespół Opus. W filmie mieliśmy cover, zresztą znakomity, zrobiony przez Laibach.

A czy w filmie musi tak naprawdę o coś chodzić? Nie może po prostu uroczej historii opowiedzieć? Bez morału i (prawie( bez pointy?