Nigdy nie rozumiałem hejtu na oryginalną wersję ekranizacji mojej ulubionej powieści Kinga. Dla mnie tamten film wygrywa z tym pod każdym względem. Szczególnie tym mrocznym klimatem, którego tutaj mi trochę zabrakło.

Ok, nie jest też pod tym względem najgorzej, ale jednak czułem, że było to trochę odtwórcze i... trochę sztuczne. Oryginał był dla mnie bardziej autentyczny. No i nawet tytułowy smętarz i ta wędrówka z Judem na cmentarz Micmaców, właśnie z tej starszej wersji bardziej zapadła mi w pamięć. Ah, no i nie muszę chyba mówić, że właśnie postać Juda zdecydowanie, ale to zdecydowanie lepsza w filmie z '89. Temu Judowi nawet zabrakło odpowiedniego akcentu.

Oczywiście, nie obyło się bez pewnych zmian w scenariuszu, ale nie są to jakieś bardzo znaczące zmiany... aż do momentu zakończenia, które mi się w tym filmie najmniej podobało i zepsuło znacznie jego odbiór. Dlaczego nie można było zostawić jakiegoś niedopowiedzenia? Czy naprawdę trzeba było pokazać wszystkie te banalne, oczywiste "twisty" pod koniec? W pewnym momencie dla mnie kolejne "uśmiercenia" zaczęły być już coraz mniej autentyczne, a wręcz śmieszne. Po prostu autorzy wyraźnie przesadzili w końcówce tworząc bardzo naiwną próbę zszokowania widza.

Moja ocena: 5/10.