Ferdinand (nazywany - ku swojemu niezadowoleniu - Pierrotem) to mężczyzna wyraźnie znudzony swoim życiem i towarzystwem z jakim przychodzi mu spędzać czas. Pewnej nocy po kulturalnej imprezce z tzw. wyższych sfer spotyka Marianne - dziewczynę, którą miał okazję poznać prawie 5 lat wcześniej, jednak ich znajomości nie można nazwać inaczej niż znajomością płytką. Tej własnie nocy dochodzi jednak do pewnej zmiany. Ferdinand / Pierrot trafia z Marianne do łóżka, a następnie mordują razem pewnego gangstera, kradną jego pieniądze i broń i wyruszają w (pozornie) bezcelową podróż po kraju. Spontaniczna para po drodze kradnie, naciąga turystów i wreszcie morduje, w międzyczasie rozmawiając o życiu ludzkim i wszystkim co jest z nim związane.

Tytułowy Piotruś - Pierrot (Jean-Paul Belmondo) - w rzeczywistości nazywa się Ferdynand i wiedzie tyleż ustabilizowane, co nudne mieszczańskie, rodzinne życie. Pewnego dnia porzuca je pod wpływem impulsu, by podążyć za tajemniczą Marianne (Anna Karina), która uparcie, nie wiedzieć czemu, nazywa bohatera Piotrusiem. Piękna dziewczyna jest zamieszana w podejrzane i niebezpieczne sprawy; ścigają ją płatni zabójcy z Algierii, szalona podróż kochanków na południe Francji będzie więc jedną wielką ucieczką...

Znudzony mieszczańskim życiem paryski intelektualista Ferdinand Griffon wiąże się z Marianne Renoir, która uporczywie nazywa go Pierrotem. Dziewczyna jest wplątana w przemyt broni na Bliski Wschód i wojnę gangów, co przywodzi oboje do ucieczki z Paryża na południe Francji, nad morze, w malownicze rejony, w których przez dłuższy czas są tylko we dwoje. Włóczą się po okolicy, przekomarzają, Ferdinand dużo czyta i prowadzi własny dziennik, Marianne słucha płyt. Jednakże ich „raj na ziemi” nie będzie nim wiecznie.