Pięć gwiazdek (na sześć możliwych) w recenzji magazynu 'Film', a w mojej prywatnej filmwebowej ocenie dziewięć gwiazdek (w tym jedna za hipnotyzującą kreację Ryana Goslinga). 'Half Nelson' to propozycja przede wszystkim dla miłośników kameralnych dramatów obyczajowych i kina psychologicznego, bo jest to film wymagający od widza skupionej i wnikliwej kontemplacji. Jedną z największych zalet obrazu Ryana Flecka jest unikanie schematów i łatwych kontrastów znanych z wcześniejszych produkcji o podobnej tematyce, chociażby, w mojej ocenie nieudanych, 'Młodych gniewnych' Johna Smitha. Szkoła publiczna nie jest tu miejscem barwnej walki młodocianych gangów z przedmieść, jej atmosfera jest raczej senna i monotonna - lekcje, sprawdziany, próby ściągania, plotkowanie na przerwach, nieco ekscentryczny nauczyciel historii (rzeczywistość doskonale znana każdemu uczniowi). Lecz ta 'zwyczajność' okazuje się szybko bardzo bolesna - niemal nie do zniesienia dla młodego nauczyciela Dana Dunne, prawie równie trudna dla jego 13. letniej uczennicy, Drey.

- To właśnie przeciwieństwa. Dwie rzeczy, które pchają się w przeciwnych kierunkach.
- Uwidocznijmy to na przykładach. Przeciwieństwa jak... noc i dzień. Coś innego?
- Duże i małe.
- Lewo i prawo.
- Bardzo dobrze. Stacy?
- Ja i pan.
- Ty i ja. Nauczyciel i uczeń. Coś innego?

Czasami zdarza się tak, że stojący na naszym progu listonosz ma dla nas przesyłkę, której się nie spodziewamy - nie jest to rachunek za prąd, pozew rozwodowy, wezwanie do prokuratury, informacja o skreśleniu z listy studentów, jest to mała paczka, kryjąca dowód czyjejś pamięci, jakiś bezinteresowny i niezasłużony dar. Dan Dunne otrzymuje taki prezent od losu w postaci uczucia Drey; uczucia, które wymyka się jednoznacznym klasyfikacjom; uczucia, które pokonuje uprzedzenia i zaciera dzielące ich różnice.
Znakomity duet aktorski Ryana Goslinga i Shareeki Epps!