Oglądając Persone, Szepty i krzyki, Siódmą pieczęć, Trylogię pionową, Źródło, Godzinę wilka, Twarz a nawet, co mnie wielce zaskoczyło ze względu na tematykę "U progu życia" powodowały u mnie skrajne emocje. Filmy traktujące o Bogu, mimo mojego ateizmu, bardzo mnie intrygowały. Psychologiczne dramaty takie jak Persona czy Szepty... otwierają umysł i dają do myślenia. Tutaj mamy podane wszystko na tacy, o wszystkim mamy opowiedziane, nie widzimy przemian, słyszymy o nich od innych. Bardzo słabo to wyszło a szkoda bo zostawiłem sobie go na później, ze względu na wychwalanie przez innych tego dzieła. Wydaje mi się że po Personie i Milczeniu, każdy film będzie wydawał mi się tylko gorszy ale mam jeszcze nadzieje, że Mistrz Ingmar jeszcze mnie zaskoczy.