Argumentacja:

1. Nakreślanie postaci profesora odbywa się poprzez dialog, nie poprzez akcję,
zauważcie, że gdzieś na początku filmu, w jednej ze scen rozgrywających się w
samochodzie, Marianne wytyka profesorowi wszystkie jego wady, bardzo dokładnie
kreśląc mapę jego postaci widzowi. I w ten sposób Bergman...

Dobra. Wymieńcie aktorkę, która ja urodą bije. Monroe to przy jest taka przeciętna. Ale jak już wymienicie, to niech to będzie porządne lanie, a nie jakieś tam szturchnięcie.

Kocham ten film, oglądałem go już z siedem razy i pewnie kiedyś jeszcze zobaczę. Oglądałem go już za młodu, ale tak naprawdę odkryłem go, tak jak resztę twórczości Bergmana, ze dwadzieścia lat później.
Wszystko w tym filmie jest doskonałe. Widok Ingrid Thulin mnie zatyka i wpędza w depresję. Dialogi znam na pamięć....

Z pewnością dzieło wielkie, lecz nie przetrwało próby czasu i jest po prostu nie do spożycia w dzisiejszych realiach.

Oglądając Persone, Szepty i krzyki, Siódmą pieczęć, Trylogię pionową, Źródło, Godzinę wilka, Twarz a nawet, co mnie wielce zaskoczyło ze względu na tematykę "U progu życia" powodowały u mnie skrajne emocje. Filmy traktujące o Bogu, mimo mojego ateizmu, bardzo mnie intrygowały. Psychologiczne dramaty takie jak Persona...

Sztuka teatralna, nie film, o staruszku, który wspomina swoje życie, a że męczy go demencja, niezbyt pamięta czy był szczęśliwy, czy nie. Rozpoczyna się jako gorzka refleksja nad życiem, która spowodowana jest widmem śmierci. Wspomnienia nie dają ukojenia, powraca ból spowodowany postrzeganiem osoby profesora przez...

Według mnie ten film jest smutny, mnie zdołował i musiałem dużooo myśleć po jego obejrzeniu.

To z pewnością film urzekający swoim spokojem i naturalnością. Kolejny film Bergmana, jaki miałam okazję oglądać - spójny, doskonale przemyślany i zagrany. W scenariuszach Bergmana zawsze jest prawda, a jego aktorki i aktorzy niesamowicie tę prawdę umieli przekazać. W "Tam, gdzie rosną poziomki" jest smutek - smutek...

Kino egzystencjalne na najwyższym poziomie. Refleksje nad przemijaniem i sensem życia uważnemu widzowi nasuwają się same.
Zresztą co bym o treści i wymowie nie usiłował napisać, wyjdzie banalnie i wtórnie. Liczy się forma, a tej nie można nic zarzucić. Wspaniałe sekwencje snów i symbolika, ale z drugiej strony piękne...

Film wysublimowany, o oswajaniu się ze śmiercią, oraz o uświadamianiu sobie porażki życiowej; profesor Izak jest postacią wiarygodną; jego ascetyczna gra uwodzi widza, film przesycony symboliką sprawia wrażenie baśni dla dorosłych. Mimo pustki emocjonalnej, oraz wrażenia bliskości śmierci, film ma optymistyczne...

świetny film z inteligentnymi dialogami i wyraźnym morałem. Trochę podobny do
"Opowieści Wigilijnej', z tym że tutaj wszystkie duchy pokazują przeszłość. Jeśli ktoś obejrzy
go ze zrozumieniem, to wydźwięk filmu na długo pozostaje z widzem. Gorąco polecam.
Szczególnie w czasach recesji intelektualnej kina, gdzie...

mnie ten film zainspirował do podróży po własnych wspomnieniach i
snach ( poziomkach ) - i to jest najważniejsze...:)

Refleksyjna opowieść dotycząca pewnego profesora, który w ciągu jednego dnia wraca w snach, w myślach do czasów przeszłych do momentów które miały na niego wpływ. Przypomnienie tych wszystkich zdarzeń z jego życia uświadamia mu tak naprawdę jakim człowiekiem jest.

Ogólnie nie przepadam za filmami przepełnionymi...

nieodparte skojarzenia,poziomki i różyczka,kraj lat dziecinnych,niewinność i beztroska,za czym
tęsknimy u schyłku i do czego powracamy - do naszego dzieciństwa,młodości,która wiele obiecuje i
co tak przykro życie weryfikuje,co do różyczki -każdy filmożerca wie o czym piszę...he...he..tu profesor
przegląda swoje...

jeden z najważniejszych filmów Bergmana, porusza trudne tematy, na które powinien sobie odpowiedzieć każdy wymagający człowiek u progu swego życia. Czy Isak zmarnował swoje życie? Czy wykorzystał swoją szansę? Czy był szczęśliwy?
Na pewno nie można odpowiedzieć jednoznacznie na te pytania, wydaje mi się, że zbyt...

Urzekła mnie szczególnie scena, w której Sara (ukochana Isaaka z młodzieńczych lat) podczas rodzinnego obiadu dotknięta wybiega z kuchni na korytarz i zwierza się ze swoich miłosnych dylematów, rozterek. To piękne jak mówi o Isaaku. A ten oczyma starca obserwuje to... Toż to za serce chwyta strasznie. Po prostu magia...