Nie analizuj płaszczyzny dosłownej na tejże tylko płaszczyźnie. Musisz doszukać się tam pewnej metafory, w tym wypadku biblijnej. Sara symbolizuje pierwszą kobietę, Isak - Boga (biblijny Izaak jest antytypem Chrystusa), Evald natomiast miał przedstawiać Szatana. Evald kusi Sarę w ogrodzie; ona czuje się nieuczciwie wobec wielbionego za niezmierzoną dobroć Isaka, który nie daje znać o swoim istnieniu (jest obecny tylko w rozmowie, nikt nie ma z nim bezpośredniego kontaktu; jak wiemy, problem Bożego milczenia jest żywy w wielu filmach Bergmana). W końcu Sara daje się uwieść bratu Isaka - podobnie jak Ewa w Księdze Rodzaju.
Można by esej napisać na temat tylko tej jednej sceny, ja to tylko bardzo ogólnikowo nakreśliłam.

Dziękuję za wyjaśnienie. Nie miałem pojęcia, że w tej scenie są jakieś symbole czy aluzje biblijne. Ale rzeczywiście - wszystko się zgadza. Myślę, że ta możliwość wielorakiej interpretacji poszczególnych scen sprawia, ze ten film jest czymś jeszcze bardziej niezwykłym niż na pierwszy rzut oka może się wydawać... Nie mam wątpliwości, że Bergman był geniuszem natchnionym przez Boga, skoro w swoich filmach potrafił przekazać tak wiele i to na różnych płaszczyznach.

P.S. Swoją drogą ciekaw jestem, czy analizując tą scenę czerpałaś z własnych spostrzeżeń, czy też z jakiejś recenzji filmu. A jeśli tak to jakiej?

Pozdrawiam.

Mam obsesję na punkcie motywów biblijnych, są chyba najlepszym, bo uniwersalnym, sposobem komunikacji w najróżniejszych dziedzinach sztuki;) W "Tam, gdzie..." dostrzegłam to automatycznie podczas oglądania. Za to na przykład "Siódmą pieczęć" dobrze jest w całości konfrontować z Objawieniem Św. Jana:)