Aleksey Balabanov zabiera nas w podróż, która obiecuje szczęście, każdy ma o nim jakieś wyobrażenie, wspomnienie czegoś, kogoś, tęsknotę...coś dobrego, magicznego czego pragnie każdy człowiek, bez względu na wiek, status społeczny czy inne kryteria.
Legenda głosi, że pomiędzy Petersburgiem a Ugliczem, na ziemi opuszczonej, radioaktywnej stoi Dzwonnica Szczęścia, miejsce idyllicznego, z którego można nie wrócić...nic tam nie żyje, tylko szczęście...
"Też chcę..." powtarzają, wykrzykują to wszyscy, wszyscy , którzy marzą o lepszej egzystencji, dla każdego znaczy coś innego, coś utopijnego, nierealnego. Pięć osób; bezrobotny muzyk, przestępca i jego przyjaciel oraz ojciec, prostytutka, margines społeczny, który niczym w owczym pędzie nastawia się na szczęście. Desperacja, która zaczyna towarzyszyć w tej podróży jest silna np. Alisa rozbiera się do naga i pędzi kilka km, ponieważ groziło jej pozbawienie szczęścia, żartownisi z mężczyzn.
Klaustrofobiczny klimat kina drogi, kontrastującego miejsca po katastrofie z magicznością śnieżnej powłoki i świadomości miejsca na ziemskim padole ze szczęściem. Przemierzamy z bohaterami opustoszałe tereny, zmarzlina, wódka, która leje się, dialogi o niczym i wszystkim, i wyobrażenie szczęścia, szczęścia, które należy się każdemu, każdemu, kto wyciągnie po nie rękę, każdemu, kto odbędzie podróż do zbawienia, każdemu, kto w nie wierzy. Muzyk wierzy, że jeśli szczęście zdobędzie, to będzie lepszym artystą, przestępca będzie lepszym człowiekiem, prostytutka tez zmieni swoje życie, znajdzie pracę, może wyjdzie za mąż, a suteren odda zaległe pieniądze...
Gorzki obraz sytuacji polityczno - ekonomiczno - społecznej ( zależność kraj - religia) ludzi, którzy chcą przestąpić mury Dzwonnicy, w której wciąż płoną świece, i tu nastąpi przemiana ich dotychczasowego życia.
Ta utopia u kresu podróży pokazuje ulotność, krotochwilę i przewartościowanie, coś innego, mimo strat i niedopuszczenie każdego w ten stan "błogości" ...całość uzupełnia nam muzyka barda.

Reżyser zastosował ciekawy zabieg, umieścił siebie samego w formie testamentu, który niestety okazał się proroczy, bo w 2013 roku zmarł.