...a nie jestem gejem.

Pierwsza część była słaba. Druga to była żenada do kwadratu... a trzecia jest po prostu boska. To poczucie humoru (świetne jak rzadko kiedy u Marvela), ta muzyka, te widoki, scenegrofia i klimat a la lata 80-te. Chociaż wiem, że to wykorzystywanie sentymentów, ale co tam - jest zajebiście! :)

Taki powinien być właśnie Thor od samego początku - zrobiony z jajem, nie do końca na poważnie i chyba... z pasją. I przede wszystkim ze świetnym pomysłem na postać, świat przedstawiony i ogólnie cały film.

Wcześniejsze próby, gdzie starano się zrobić z Thora "poważną" postać były skazane na porażkę, a efektem mógł być tylko nadęty film i nadęty główny bohater oraz ogólne poczucie żenady.
Bo tego po prostu nie da i nigdy nie dało się zrobić na poważnie! Koniec, kropka.

Dobrze, że twórcy trzeciej części poszli po rozum do głowy i zrobili to z humorem, a Thora z tego nadętego "bohiatera" przerobiono na postać na poły bohaterską, na poły komediową.
Jednocześnie udało się uniknąć żałosnych żartów i gagów na poziomie gimbazy, które są znakiem rozpoznawczym Marvela (szczególnie to widać nowym Spidermanie) i humor w Thorze naprawdę trzyma wysoki poziom, jednocześnie będąc bardzo lekkim, przyjemnym i łatwym w odbiorze.

Niniejszym Thor 3 właśnie dołączył do listy kilku (dosłownie) moich ulubionych filmów superbohaterskich i staje obok takich pozycji jak Strażnicy Galaktyki, czy Kick-ass.

PS. Turboodrzutowy smok rządzi! :)

PS.2 Marvel oczywiście jednak nie zawiódł i oprócz zajebistego Thora 3 i całkiem niezłych momentami Avengers: Wojna bez granic, w ostatnim czasie wypuścił kilka totalnych gniotów ze wspomnianym Spidermanem: Homecoming na czele. Cóż, tradycja zobowiązuje - 1 dobry film na każde 4 gówniane.