Mistrzowsko zrealizowany obraz mojego ulubionego reżysera (czwarty film Soderbergha i czwarty, którym się zachwycam)! Dwie i pół godziny bardzo solidnego kina. Największą zaletą tego dzieła jest to, że twórcy od pierwszej do ostatniej sceny twardo trzymają się tematu (ani jednego wątku pobocznego!). Było w tym pewne zagrożenie znużenia widza, ale ja byłem zaabsorbowany wydarzeniami na ekranie przez cały czas projekcji. Wątpię, żebym jeszcze kiedykolwiek obejrzał równie dobry film o narkotykach.

Uważnym należy być od pierwszej sekundy. W pierwszym kwadransie przewijają się na ekranie chyba wszystkie istotne postaci filmu (a jest ich niemało). Film startuje od wielu wątków, które podczas dalszego pokazu łączą się ze sobą, dając ostatecznie trzy duże historie (które również posiadają wspólne spoiwa). Pierwszorzędny pomysł popisowo zrealizowany!

Należy wspomnieć o tonacji obrazu: każda z trzech wielkich historii posiada swój kolor (niebieski, żółty i "zwyczajny").

Większość scen nakręcona została ręczną kamerą. Obraz w wielu momentach drga, a w niektórych scenach (np. aresztowanie Ayali) wręcz skacze, czym potęguje dramaturgię. Kolejny punkt dla twórców filmu.

Jestem zachwycony. Wad nie stwierdziłem, do najwyższej noty zabrakło otwartej gęby podczas oglądania. Początkowo kliknąłem w ósmą gwiazdkę, po namyśle podwyższyłem o jedną. Gorąco film polecam.