To film poetycki. Ludzie uciekający z więzienia w jeszcze większe, śmiertelne zagrożenie walczą z nim bezsilnie. Nie wiadomo, czy arktyczny mróz jest dla nich większym zagrożeniem, czy pędząca lokomotywa. Zwykłym śmiertelnikom, kolejarzom nie udaje się zatrzymać potwora, więc rusza w pościg szeryf, szef więzienia. Jego klęska, ku euforii więźniów ma wymiar powalający - gubi go szaleńcza nienawiść do uciekinierów. Happy-endu więc nie będzie, jedynie Oscar wyzwoli się z obsesji wolności ginąc wraz z katastrofą kupy żelastwa, którą w istocie jest lokomotywa pędząca po bezdrożach arktycznej, białej, intensywnie pięknej pustki.