Hank Deerfield – wojenny weteran widział już wojnę, obył się z nią, to człowiek który walczył dla swego kraju i nadal wierzy w słuszność tego, za co przelewał krew. Poprawnie zawieszając flagę, symbol swego kraju mówi nam, że Ameryka jest zdrowa, że jest nieomylną i prawą instytucją, która walczy w imię sprawiedliwości i pokoju. Dla wszystkich – Amerykanów, ale także Irakijczyków…

Wojna i wszelkiej maści konflikty trwały zdaje się od zawsze, ale Hank, choć długo to trwało, zdaje się powoli dostrzegać różnicę. Zaczyna chyba powątpiewać w słuszność ideałów, w skuteczność i w formę działań dzieci Ameryki. Ten, który sam walczył w jej obronie, który wierzy w jej nieomylność do samego końca, nie potrafiący zrozumieć błagalnych głosów swego syna, w pewnym momencie dostrzega to, przed czym się wzbraniał.

Podczas posiłków w restauracji słyszymy w tle, dobiegające z głośników telewizorów relacje z wojny z Iraku, poparte szokującymi zdjęciami. Nie widzimy tego, Deerfield także nie, ale raczej on ich dostrzec nie chce. Nie chce spojrzeć na te zmiany, nie chce burzyć swego portretu wojny, jako szlachetnej walki w imię wyzwolenia. Nie dopuszcza do siebie myśli, że Ameryka zrobiła krok w złą stronę, że ideały którymi on się kierował 30 lat temu już dawno zginęły. Świat poszedł do przodu, a ideały uległy wypaczeniu. Deerfield zdaje się to pojąć, ale czy nie za późno. Czy potrzebna była śmierć jego dwóch synów, by przejrzał wreszcie na oczy?

Na końcu Hank zmienia swe zdanie o nieomylności i potędze Ameryki. Powraca do masztu i zakłada starą wysłużoną flagę („Ona wiele przeszła”) symbolizującą ideały, które uosabiał przez lata, ale tym razem wiesza ją do góry nogami, co oznacza sygnał wołania o pomoc. O powrót wartości symbolizowanych przez materiał nafaszerowany gwiazdkami. Zdaje się więc, że Ameryka potrzebuje pomocy. Ale czy jest w stanie uleczyć się sama?

Dobre kino, warto !!

Plusy – znakomity Tommy Lee Jones, niby gna na tych samych schematach, a ma mnóstwo ciekawego do powiedzenia…
Minusy – co nie zmienia faktu, że gra na tych samych schematach…
Moja ocena – 7/10