Wstrząsający film Filipa Bajona z wielką rolą Janusza Gajosa, aktora, którego głupia, niewykształcona krytyka zaczęła cenić dopiero od teatralnych "Opowieści Hollywoodu".
W "Wahadełku" Gajos gra chorego syna zatwardziałej nie tylko że komunistki, ale nawet stalinistki. To osoba bezduszna, która nie wierzy w chorobę...

w którymś z wywiadów powiedział Janusz Gajos, który stworzył wybitną kreację w "Wahadełku". Godnie partnerowała mu Mirosława Marcheluk, która wzbogaciła film Filipa Bajona swoją wspaniałą grą aktorską.

Film - o ile nie próbuje się odtworzyć przebiegu kariery matki głównego bohatera - nie należy do przesadnie trudnych w odbiorze. Jest to przede wszystkim koncert gry Gajosa, któremu dokomponowano interesujące, choć dosyć statyczne fabularnie tło. Bardziej zaciekawiły mnie głębokie, złożone i niejednoznaczne relacje...

Film trudny i trzeba się trochę skupić podczas oglądania. Udane psycho,
wspaniała gra aktorska Gajosa, dobra sceneria i niezłe dialogi.

Polecam.

Podsrywanie odchodzącego w cień PRL, oczywiście w ramach PRL. Artyści pragnęli budzić sumienia snami o wolności, aż ich dopadła solidarnościowa pobudka. Wtedy sztuką byłoby pokazać, co powojenna Polska dała milionom Polaków, w tym filmowcom. Straszenie Stalinem w roku 1981, to jak próba dobijania martwego strzałem z...

rodzeństwo- matka, ale tez przez pryzmat choroby gółwnego bohatera.
1 relacje siostra- brat , siostra jest kompletnie uzależniona od brata, do tego stopnia, że nie założyła swojej rodziny, jest marionetka w rękach brata, podaje mu leki, herbatę, wykonuje jego
"rozkazy", bezdusznie słucha tego co brat każe jej...

Jak długo jeszcze będziemy pokutować, poprzez filmy, o różnych tytułach, to że żyjemy, jesteśmy...?!

ale nie bede go ogladal drugi raz - bo i po co ?

Musze przyznać, że strasznie pokręcony to film. Sama rola Gajosa w nim jest przekonywujaca, bowiem nie łatwo zagrać człowieką, ktory cierpi na choroby typu schizofrenia czy depresja. Jak dla mnie jednak to film przeciętny, z racji zbyt niewyraźniej fabuły!