Klimatyczny debiut od protegowanej Ulricha Seidla. Zaczyna się tajemniczo i zgoła intrygująco: dom na odludziu, sielskie, choć budzące też pewien niepokój krajobrazy oraz dwójka braci bliźniaków. Jest też ich matka, która wraca ze szpitala po przebytej operacji...
Niestety, w miarę, jak twórcy dostarczają widzowi kolejnych tropów odnośnie tego, co może się wiązać ze zręcznie generowaną atmosferą grozy, "Ich seh, Ich seh" zaczyna budzić rozczarowanie. Od pewnego momentu powtarzałem sobie w myślach: "niech to nie będzie kolejna zżynka z <Szóstego zmysłu>, niech to nie będzie...". Wciąż miałem bowiem w pamięci gigantyczny niesmak, jaki pozostawili po sobie "Inni" Amenábara. No i cóż, koniec końców, obraz Veroniki Franz i Severina Fiali wywołuje zawód. Rozwiązanie zagadki jest bowiem dokładnie takie, jakiego widz spodziewa się przez cały (niemalże) seans. Wielka szkoda, bo w zasadzie jedyne, co szwankuje, to właśnie scenariusz. Aktorsko jest bowiem bardzo dobrze (świetny duet młodocianych odtwórców), stylistycznie też ma prawo fascynować. Cóż z tego jednak, skoro po zakończonym seansie jedyne, o czym myślałem to, że cały potencjał został zmarnowany.