„Na przeklętej ziemi” widziałem już jakiś czas temu. Film nie minął mnie obojętnie jednak by o nim napisać skłonił mnie dopiero niedawny seans filmu „Aż do piekła”. Co ciekawe rozglądając się nieco i spoglądając dalej okazuje się że scenariuszem obu filmów zajął się ten sam scenarzysta. Nic dziwnego, oba filmy osadzone na peryferiach Stanów Zjednoczonych.
Wind River to obraz Ameryki, ale nie tej głośnej, wielkomiejskiej, obecnej a tej rdzennej, dzikiej i nieodwracalnie przemijającej historycznie… W obraz ten wpleciona jest historia morderstwa i choć pełna jest powielonych schematów jest świadoma, dobrze zrealizowana i umiejętnie opowiedziana.
To jakby układać kolejną budowle z tych samych klocków z których zbudowane były już inne, ale bogatszym o doświadczenie, próbę czasu i umiejętności. Po prostu lepszą.
Film jest jak dobra książka z która chcemy się zamknąć wieczorem w pokoju i przy delikatnym strumieniu światła nocnej lampki w ciszy oddać wyobraźni. Dobry thriller, wciągająca historia, miejscowy wykidajło, panienka z miasta oraz przytłaczające połacie natury i jej surowy zimowy klimat które potęgują wydarzenia toczące się wokół prowadzonego śledztwa. Szerokie kadry, wszechobecna natura, głuchy wiatr oraz surowy klimat ukazują siłę jakiej w tych warunkach musi przeciwstawiać się człowiek. Jest to jednak element neutralny, który zdecydowanie wspiera opowiadaną historie i nie odrywa nas od ekstraktu filmu.
Jedna z ciekawszych pozycji ostatnich lat bo wszystko jest tu na swoim miejscu. Reszta już kwestią gustu…