Przede wszystkim-prócz świetnego zobrazowania życia tamtej-niemal na
granicy patologi-wychowującej się młodzieży-to..tragedia braku
porozumienia..między Ojcem i Synem..rola RDJ..moze drugoplanwa;ale..każda
scena,to prawdziwa perła!!Jego..zastanawianie się;niemozność..dotarcia na
powrót do swego rodzinnego domu..Wspomnienia..Scena na dachu;gdy Rosario
Dawson..wsiada na niego,by się zjął ojcem-ten jego...wyraz niepewności na
twarzy;potem..kluczowa scena ,gdy z płaczem-dorosły męzczyzna-wykrzykuje
ojcu pytanie"czy mnie kiedys kochałeś"?No i..odwiedziny w
więzieniu;gdzie..nie ma gry Downey'a-są..tylko jego oczy..Film jest
znakomity;aż nie do uwierzenia,że..reżyserowany przez
naturszczyka..Ogladałam go..wiele razy;jednakowoż..wiem,że ..polecany..z
trudem bywał akceptowany;przyzwyczajonym do hollywoodzkiej
łatwizny..Jest..brutalny w swej prostocie i osadzaniu w realiach życia
tamtej młodzieży z Queens...Wracam do tego filmu..Po prostu..mnie
zachwycił..