[SPOILERY]

A dlaczego w innym wypadku fabuła nie ma sensu?

Scena, w której Madelaine ujawnia prawdę o morderstwie odbywa się bez udziału Scotti'ego, widz jest "sam na sam" z rozwiązaniem. Wygląda na to, że intencje reżysera były jednoznaczne, po prostu chciał ujawnić widzowi prawdę. Zgodnie z Twoją interpretacją ta scena nie ma najmniejszego sensu. Założenie, że po tym koszmarze wszystkie wydarzenia są iluzją konkretnego bohatera, to widz byłby prowadzony tylko przez postać tego bohatera właśnie. Nie byłoby przestrzeni na obcowanie sam na sam z inną postacią która wyjaśnia fabułę.

Niemniej nietrudno o interpretację stawiającą Scotti'ego w świetle obłąkanego, w końcu cierpiał na to zaburzenie lękowe związane z wysokością i zanim intryga wyszła na jaw to fabuła była prowadzona w ten sposób, żeby odbierać go jako niepoczytalnego.

Wydaje mi się, że intryga wypłynęła tak szybko na jaw, dlatego że Hitchcock chciał przestawić środek ciężkości z tajemnicy na stopniowe popadanie w obłęd Scotti'ego manifestowane poprzez chęć przeistoczenia nowej kobiety na podobieństwo zmarłej ukochanej. Zamysł sam w sobie bardzo ciekawy, dla mnie jednak ten motyw szaleństwa nie został dostatecznie wyeksploatowany. Mogło to trwać dłużej po prostu.

A co do sceny finałowej, moja interpretacja jest taka że Judy miała wyrzuty sumienia związane z tą zbrodnią, czuła się winna i widząc cień zakonnicy mogła, powodowana wyrzutami sumienia właśnie, w pierwszej chwili pomyśleć że to duch zmarłej żony. Może to banalne wyjaśnienie ale jest w tym jakaś logika. ;)

Dobrze napisane :)

Też nie mogę zrozumieć dlaczego Judy zginęła. Na początku pomyślałem, że się wystraszyła cienia i odruchowo odskoczyła i spadła, ale to wydaje się dziwne, więc wszedłem tu zobaczyć, czy ktoś nie ma lepszego wytłumaczenia.

"Swoją drogą - co za fatalne tłumaczenie tytułu." Czy vertigo nie oznacza właśnie zawrotu głowy?

Oznacza :).