Parę dni temu poszłam do stołecznego kina Paradiso na "Złodziejaszka". Mimo, że byłam jedynym widzem (!) projekcja odbyła się, w dodatku rozpoczęła się punktualnie (!!!). Jestem za to niezmiernie wdzięczna Paradiso :) Ba, jestem nawet w stanie wybaczyć osobie odpowiedzialnej za program placówki to, iż w repertuarze często uwzględnia ona realizacje dośc nielubianego przeze mnie Pedra Almodovara.
Co jeszcze zaś pośrednio tyczy się seansów prac Ericka Zonki i innych reżyserów francuskich: przyznam, że mam nieco traumatyczne wspomnienia z pewnego innego, skądinąd dość sympatycznego miejsca. Niestety, niektórzy ludzie z niewiadomych dla mnie przyczyn zamiast na "rendez-vous" z francuską kinematografią chadzają tam na "francuskie pikniki". Zjawisko o tyle przykre, iż podczas projekcji można niekiedy natknąć się na egzemplarze wnoszące ze sobą butelki wina oraz sterty talerzyków owiniętych folią i śmierdzących na całą salę czosnkiem. W trakcie konsumpcji jest też czasami pora na pogaduszki. Ucztujący zdają się mieć w zupełnej pogardzie fakt, iż zazwyczaj pewna część widzów nie zna zbyt dobrze polskiego i z tego powodu nie korzysta z napisów, tylko s t a r a się słuchać oryginalnych dialogów, Albo, że niektórzy - jak choćby pisząca te słowa - nie jadają w ogóle czosnku, a sam jego zapach przyprawia je o natychmiastowe mdłości i zawroty głowy..