nie zgodze się z Tobą. Widziałem tylko jeden jego film, naturalnie było to "nieodwracalne". Dla mnie z początku film ten był ostro popieprzony za przeproszeniem ale gdy obejrzałem go drugi raz zrozumiałem jak bardzo jest ten film genialny w swojej prostocie. O filmie można by dyskutować ale skupmy się na reżyserze. Wg mnie nie jest on chory. Powiedzmy to współczesny odpowiednik powiedzmy... Benuela. To przykład na poczekaniu ale myślę, że trafny. Benuel wprowadził brutalność, sadyzm itp do kina i wciąż w sumie te jego pierwsze awangardowe filmy budzą zgorszenie. I Noe myślę zrobił to samo. Pokazał to samo i nawet więcej...
można rzecz, że jego filmy to przełom ale to bęzie złe stwierdzenie. To kolejny twórca, który przełamuje bariery tabu i tego co wypada pokazywać w kinie. Być może w innych filmach przesadził ale "Nieodwracalne" broni siętym, że ma sens, głłęboki, wyraźny ale jednocześnie prosty

Do Bunuela to temu facetowi sporo brakuje.

Delikatnie rzecz ujmując.

No dobra, ale... dlaczego? Co cię w nim tak razi? On cię razi?

Razi po oczach! Noe już dziękujemy- i tak za dużo.

Ja też go nie trawię. Niedobrze mi po jego filmach. Kilka lat temu widziałam na przykład "Wkraczając w pustkę" i do teraz film mieni mi się w oczach i powoduje mdłości. Wiem, że taki był zamysł, ale do mnie ten zamysł najzwyczajniej nie przemawia. Przerost formy nad treścią. W dodatku formy niskich lotów.

"Wkraczając w pustkę" jest akurat jednym z moich, ulubionych filmów ever I trudno się nie zgodzić, że film, w którym pokazano m.in. scenę aborcji może wywoływać mdłości. Sam na którymś z kolei seansie je miałem. Jednak z formą niskich lotów się nie zgodzę. Perspektywa z jakiej oglądamy film (nazywana przez Gaspara w wywiadach "kątem widzenia duszy") czyni go doświadczeniem absolutnie unikalnym. Pewne eksperymenty wychodzą lepiej, inne gorzej, ale ja mam do takich ludzi jak Gaspar szacunek, że nie idą na łatwiznę tylko wciąż bawią się z materią filmową, a efekty tej "zabawy" przynajmniej garstce ludzi coś uzmysłowią i dadzą do myślenia