Isabelle Carré I

Córka projektanta i sekretarki, mała Isabelle w dzieciństwie bierze lekcje tańca. To daje jej możliwość rozsmakowania się w scenie, a swój entuzjazm dla publicznych występów pogłębia biorąc kursy aktorstwa. Nie ukrywa swego uwielbienia dla Romy Schneider, do której zresztą jest niezwykle podobna. Na przesłuchaniach recytuje fragmenty z filmu swej idolki 'Cezar i Rozalia'. W 1988 roku jest córką Daniela Auteuila w swoim pierwszym filmie "Romuald et Juliette" w reżyserii Coline Serreau. Następnie w 1990 roku znowu jest "córką", lecz tym razem Cathrine Deneuve w obrazie "La Reine blanche" Jean-Loup Huberta. Dzięki roli studentki medycyny w filmie "Beau fixe" Christiana Vincenta - Isabelle zostaje zauważona i otrzymuje pierwszą ze swych trzech nominacji do Cesara w kategorii najbardziej obiecującej aktorki. Grając w różnych projektach, dostaje głównie role drugoplanowe w wielkich filmach kostiumowych, jak np. "Huzar". W 1997 roku anielska twarz Isabelle jest wszechobecna w obrazie "La Femme défendue" autorstwa Philippe'a Harela. Ta kreacja przyniosła jej nagrodę imienia Romy Schneider. Isabelle zaczyna coraz bardziej uważnie wybierać role. Uczestniczy w "fantazji" Jeanne Labrune - w filmie "Jutro będzie lepiej", gdzie wciela się w postać toksycznej "junkie" matki. Jednak prawdziwe uznanie przynosi jej wzruszająca kreacja zakochanej dziewczyny, dotkniętej zanikami pamięci oraz rodzinnym piętnem choroby Alzheimera - w obrazie "Wspominać rzeczy piękne" Zabou Breitman. Za rolę w tym filmie Isabelle otrzymuje Cesara dla najlepszej aktorki roku i może teraz swobodnie przebierać wśród propozycji zagrania wiodących postaci u cenionych twórców. W 2002 roku staje się częścią miłosnego kwartetu na potrzeby dramatu Noémie Lvovsky "Les sentiments" oraz wyjeżdża do Kambodży kręcić film "Holy Lola" w reżyserii Bertranda Taverniera.