Biografia
Polska pisarka, scenarzystka, felietonistka. Urodziła się Łodzi, skończyła filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Rozpoczęła również studia antropologiczne na Ecole Des Hautes Etudes en Sciences Sociales. Pracowała jako asystentka Józefa Czapskiego. W 1988 roku w nr 2-3 "bruLionu" ukazały się jej wiersze. Swoje emigracyjne doświadczenia zawarła w debiutanckiej książce "My zdies' emigranty". Pochlebnie na jej temat wyraził się sam Czesław Miłosz, chociaż wytknął młodej pisarce błędy ortograficzne.
Gretkowska szybko została uznana za skandalistkę, zarówno dzięki odważnym scenom miłosnym w swoich książkach, jak i prowokacyjnym w wypowiedziom w mediach. W dwóch kolejnych powieściach: "Tarot paryski" (1993) i "Kabaret metafizyczny" (1994) opisała dekadencką bohemę, która żyje w stolicy Francji pod koniec XX wieku. Krytycy, zależnie od gustów i upodobań, utyskiwali lub zachwycali się: grą z kiczem i tandetą, fabułą przetykaną eseistycznymi fragmentami, zjadliwym poczuciem humoru łączonym z nieoczekiwanym sentymentalizmem. Wszystkie te elementy pojawiły się raz jeszcze w książce "Czaszka. Podręcznik do ludzi. Tom pierwszy i ostatni"(1996), nieco nurząc nawet zagorzałych wielbicieli. Ta książka zamyka pewien etap twórczości Gretkowskiej. Potem pojawia się "Światowidz" (1998) - relacja z podróży pisarki po Indiach, Hiszpanii, Chinach, Australii i "Silikon" (2000) - wybór felietonów Gretkowkiej. Między nimi ukazuje się mini zbiór opowiadań "Namiętnik" (1999").
Manuela Gretkowska napisała również scenariusz do pierwszego od lat polskiego filmu Andrzeja Żuławskiego "Szamanka", była jedną z osób odpowiedzialną za fabułę "Egoistów" Trelińskiego i pomysłodawczynią i koordynatorką pierwszego sezonu "Miasteczka"Miasteczko (1995). Wydaje się, że obecnie pisarka stawia na prozę osobistą, niemal intymną. Najpierw w formie żartobliwego pamiętnika opisała własną ciążę w "Polce" (2001), a trzy lata później uzupełniła ją "Europejką" (2004). Wraz z życiowym partnerem Piotrem Pietuchą napisała książkę "Sceny z życia małżeńskiego" (2003), która jest jednak fikcyjną powieścią. Swoje eseje i felietony pisała do "Elle", "Polityki", "Wprost", "Cogito", "Playboya", "Machiny", "Wróżki".
Gretkowska szybko została uznana za skandalistkę, zarówno dzięki odważnym scenom miłosnym w swoich książkach, jak i prowokacyjnym w wypowiedziom w mediach. W dwóch kolejnych powieściach: "Tarot paryski" (1993) i "Kabaret metafizyczny" (1994) opisała dekadencką bohemę, która żyje w stolicy Francji pod koniec XX wieku. Krytycy, zależnie od gustów i upodobań, utyskiwali lub zachwycali się: grą z kiczem i tandetą, fabułą przetykaną eseistycznymi fragmentami, zjadliwym poczuciem humoru łączonym z nieoczekiwanym sentymentalizmem. Wszystkie te elementy pojawiły się raz jeszcze w książce "Czaszka. Podręcznik do ludzi. Tom pierwszy i ostatni"(1996), nieco nurząc nawet zagorzałych wielbicieli. Ta książka zamyka pewien etap twórczości Gretkowskiej. Potem pojawia się "Światowidz" (1998) - relacja z podróży pisarki po Indiach, Hiszpanii, Chinach, Australii i "Silikon" (2000) - wybór felietonów Gretkowkiej. Między nimi ukazuje się mini zbiór opowiadań "Namiętnik" (1999").
Manuela Gretkowska napisała również scenariusz do pierwszego od lat polskiego filmu Andrzeja Żuławskiego "Szamanka", była jedną z osób odpowiedzialną za fabułę "Egoistów" Trelińskiego i pomysłodawczynią i koordynatorką pierwszego sezonu "Miasteczka"Miasteczko (1995). Wydaje się, że obecnie pisarka stawia na prozę osobistą, niemal intymną. Najpierw w formie żartobliwego pamiętnika opisała własną ciążę w "Polce" (2001), a trzy lata później uzupełniła ją "Europejką" (2004). Wraz z życiowym partnerem Piotrem Pietuchą napisała książkę "Sceny z życia małżeńskiego" (2003), która jest jednak fikcyjną powieścią. Swoje eseje i felietony pisała do "Elle", "Polityki", "Wprost", "Cogito", "Playboya", "Machiny", "Wróżki".
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
