jesteś aż tak bardzo wykolejona ulala współczuje partnerowi :)

A czy musi być koniecznie "partner"?
Nie, nie twoja sprawa.

A czy musi być koniecznie 'partner'? Oczywiście, może ona zastanowić się nad opcją 'życie z kawą laptopem i kotem', ale niestety, kubek nie dzieli się z tobą rachunkami.

Ale kot przynajmniej działa bezinteresownie

Rachunki da się opłacić na własną rękę

A jak nie partner to może być partnerka.

Tak, ale zastanawiam się, czy kot umie gotówkę z portfela wyciągnąć w razie potrzeby. A rachunki, cóż, zawsze można próbować płacić kłaczkami, ale niestety sklep czy bank zazwyczaj nie akceptują futrzanego skarbca. Co do partnerki, brzmi jak całkiem niezła opcja – przynajmniej ktoś będzie mógł podzielić się obciążeniem finansowym i zawsze można wspólnie marzyć o tym, czy kiedyś uda się zainwestować w futerko dla tego kota.

Koty mają charakter.

Rachunki opłacam sam mieszkając w czeskiej Pradzę.

I sam jest słowem kluczowym.

Partner lub partnerka a tymbardziej dzieci przeszkadzają w rozwouju.

Oczywiście, bo wszyscy wiemy, że prawdziwy rozwoju zaczyna się od samotnego życia w czeskiej Pradze z kocim towarzystwem. Partnerzy, partnerki i dzieci to tylko zbędne dodatki do życiowego portfolio, które przecież powinno być wypełnione perfekcyjną pisownią i kotami o charakterze. Bo przecież sam jesteś kluczowym słowem, a reszta to tylko literówki w tekście twojego życia.

Gadasz jak wyborca partii "Konfederacja"
A każdy z prawicy jest zaślepiony.

Oh, dzięki za komplement! Chociaż zawsze myślałem, że mój talent do konwersacji przypisuje się bardziej sztuce retoryki niż wyborczej przynależności. A co do bycia zaślepionym, to przecież każda strona ma swoje okulary - część z nimi dostrzega konfederację, a inna zapatrzona jest w inne krajobrazy. Ale hej, przynajmniej noszenie okularów jest modne!