Bez szału, ale da się obejrzeć Lepszy niż "Pod kopułą", który odpuściłam chyba po 2 odcinkach Ja akurat lubię, gdy akcja rozgrywa się na małych przestrzeniach i bohaterowie są w potrzasku Nie ma tam żadnej postaci, której bym kibicowała, aktorzy są źle dobrani Nawet Kevin jakiś taki wybrakowany W sumie dla mnie mogliby zakończyć ten serial na 1 sezonie Za to "Pan Mercedes" zapowiada się całkiem fajnie

Co do "Mr Mercedes" to, także mam w planach zobaczyć :) "Pod kopułą" dotrwałam prawie do końca 1 sezonu :P Co do 9 odcinka to naszły mnie takie 2 refleksje.
1. Dlaczego ten policjant, który szedł z tymi ludźmi przez tunel do centrum handlowego, zabił tamtą kobietę, która nie chciała zostawić rannego męża? Wbił jej nóż w serce...,a przecież mógł ich po prostu zostawić, oszukać, że wrócą z pomocą, w najgorszym wypadku zepchnąć z tych schodów...czemu od razu zabójstwo???
2. Po wybuchu granatu w domu, Kevin w mgle widzi swojego sobowtóra z którym walczy, i wygrywa...zastanawiam się czy aby to na pewno wygrywa ten właściwy, a może nastąpiła w tym momencie podmiana prawdziwego na tego z "mgły"....to by było ciekawe :)

1. Bo policjant jest takim samym czubkiem jak ta wiedźma? Widać że nie do końca jest z nim ok
2. Ten drugi Kevin to raczej była halucynacja a tak naprawdę bił się z tym kolesiem który mieszkał w tym domu i to jego pewnie zabił.

1. Bo jest tak samo stuknięty jak ta wiedźma od czarnej wiosny? Widać że nie do końca z nim wszystko w porządku.
2. Ten drugi Kevin to pewnie była halucynacja, a tak naprawdę to pewnie bił się z tym kolesiem który tam mieszkał i to jego najpewniej zabił.

Po finale uwaga SPOILER

tak myślałam, że policjant jest ojcem małolaty. Generalnie trochę za bardzo opera mydlaną pojechali. Mimo wszystko pod koniec zrobiło się najciekawiej. Obawiam się, że może być za mała oglądalność na drugi sezon.

i dzieki Bogu :D

Od pierwszego odcinka przeraźliwie drażniła mnie Eve...byłam jak...daj ty temu dziecku żyć...i właściwie drażniła mnie do samego końca. Drugą postacią był Adrian. Od samego początku coś było z nim nie tak. Wtedy jeszcze nie wiedziałam co, ale nie mogłam na niego patrzeć. Taka irytująca, mała larwa, która tylko mąci i nic poza tym nie wnosi. Momentami miałam dość Alex, ale na samym końcu zrozumiałam, że to właściwie nie jej wina. Jej zagubienie w życiu wynikało z kontaktu z tymi, przepraszam za wulgaryzm, ale chorymi po#ebami opisanymi powyżej. Wszyscy mącili jej w głowie i mówili jak ma żyć, co robić, co jest dla niej dobre, a co nie. Najbardziej jest mi szkoda Jaya. Najbardziej uczciwy, szczery, opiekuńczy, bohater, który cały czas miał pod górkę. Od samego początku byłam pewna, że jest niewinny i przeraźliwie było mi smutno, że jest absolutnie sam i nie ma za sobą nikogo. Pod sam koniec ostatniego odcinka zostałam wrakiem emocjonalnym, bo naprawdę liczyłam, że mała larwa w końcu zdechnie, że policjant w którymś momencie paplania tej opętanej hipiski odzyska zdolność myślenia i strzeli jej prosto między oczy i że Jayowi ostatecznie się uda i wskoczy z całą resztą do auta...nie mogłam tego przeboleć i popłakałam się jak dziecko, bo został wystawiony dosłownie przez wszystkich no i jakby nie patrzeć był jedyną osobą poza Kevinem przy której Alex była normalną, szczęśliwą nastolatką. Razem z Kevinem był ostoją normalności w tym serialu i powiedzmy promykiem nadziei, że nie wszystkim musi odwalić i że można jakoś żyć w tym powalonym świecie. Nie czytałam opowiadania, ale serial oceniam bardzo dobrze, mimo że głęboko wierzyłam w nieco lepsze zakończenie :D