Dziękuję! Piszę pracę na ten temat i bardzo mi się wszystko przyda :)

To jeszcze z dzisiejszego "Vulture":
http://www.vulture.com/2014/12/wit-and-wisdom-of-benedict-cumberbatch.html?mid=t witter_vulture

Dziękuję :D

Według mnie w serialu homoseksualizmu nie było i zdaję sobie sprawę, że na ludzi bardzo działają podteksty w serialu, ale nie dostrzegają oni najważniejszej więzi jaka była pomiędzy głównymi bohaterami, a mianowicie magii przyjaźni. Zacznijmy od seksualności Sherlocka, bo widziałam, że taki wątek również pojawił się w tym temacie. O jego seksualności tak na prawdę nie wiemy nic. Jedyne co można stwierdzić po kilku wypowiedziach i dialogach jest to, że seks jest mu obcy. Jednak to wcale nie musi oznaczać, że jest aseksualny, ale też tego nie wyklucza. Nie widzę jednakże powodu, by analizować seksualność bohatera, która w jego postaci jest akurat najmniej ważna i praktycznie nie jest ukazana. Tak więc skoro używamy już przydomka "homo" to na pewno nie homoseksualizm, bo jak wspomniałam, u Sherlocka jest ona znikoma. Użyjmy pojęcia homoromantyczność (krótkie wyjaśnienie:pociąg romantyczny - chęć angażowania się w związki romantyczne, flirty, bez pociągu seksualnego; homoromantyczność-pociąg romantyczny wobec osób tej samej płci). Wiele osób zapomina jak bardzo Sherlock był zafascynowany Irene Adler, trzymał ją za ręce, szeptał do ucha. Poza tym (zwłaszcza w sezonie 3) wystąpiły dwuznaczne relacje między nim a Molly. Z homoromantycznością nie ma to nic wspólnego. Faktem jest, że Sherlock (jak mówił) poślubił pracę i wybrał życie samotnika, ale to nie znaczy, że nie był skłonny do popisów przed Irene. Teraz wróćmy do relacji między nim a Johnem. Pan Holmes to egoista ze skłonnością do zachować aspołecznych (socjopata to zdecydowanie za mocne słowo), więc trudno mu nawiązać relacje z ludźmi. John jest jego najlepszym przyjacielem, do tej pory Sherlock nie zdawał sobie sprawy, że może mu na kimś zależeć albo że ktoś może go uważać za swojego najlepszego przyjaciela. Dr.Watson to jedna z nielicznych osób, która akceptuje w pełni wady Sherlocka, mimo że są nieprzyjemne i często go ranią. U niektórych wzbudził kontrowersję ślub Mary i Johna. Niektórzy twierdzą, że Sherlock był smutny ,bo kocha Johna. Owszem właśnie dlatego, ale nie mam tu na myśli miłości homoseksualnej, lecz miłość przyjacielską. Sherlock zdawał sobie doskonale sprawę, że bez Johna zostanie sam i bardzo bał się,że go straci. Oczywistym jest to, że John też go kochał, ale on miał innych przyjaciół i żonę, a Sherlock niestety tylko jego. John jest ewidentnie jego słabym punktem. Jak już wspomniałam, wybrał życie bez związków, więc skupia się tylko na przyjaźni (pomijając pracę, rzecz jasna). Natomiast jeśli ktoś nazywa Johna gejem, to to już jest dla mnie cios poniżej pasa, gdyż Watson od początku serialu interesował się kobietami, był rozdrażniony kiedy ktoś uważał, że jest homoseksualny,a co więcej potem znalazł żonę, która zaszła z nim w ciążę. Sądzę, ,że gdyby John po nocach wzdychał do Sherlocka nie brałby ślubu ani nie zakładałby rodziny. No ale tu wychodzi kto ogląda ze zrozumieniem. Podsumowując, John i Sherlock to ludzie, którzy wpadli na siebie przypadkowo i niespodziewanie oboje sobie pomogli. John pomógł Sherlockowi nawiązywać lepsze relacje z innymi ludźmi i w jakimś stopniu zmniejszył poziom jego egoizmu. Z kolei Sherlock dał Johnowi przede wszystkim szansę na nowe życie, w którym może spełniać swoją potrzebę ryzyka i w pewnym stopniu przyczynił się do wyleczenia jego urazów psychicznych. Więc nie dziwmy się ,moi mili, że między nimi narodziła się tak wielka i sentymentalna przyjaźń. To moja opinia na ten temat. :)

W życiu bym nie pomyślała, że między Sherlockiem a Watsonem mogłoby kiedykolwiek cokolwiek być. I podobnie jak parę osób wypowiadających się uważam, że zdecydowanie ma orientację heteroseksualną, ale ze względu na zaangażowanie w wykonywaną pracę świadomie zrezygnował z miłości (co nie znaczy, że zrezygnował zupełnie z seksu). Zawsze uważałam, że jedyną kobietą, która wzbudziła w nim silniejsze uczucia była Irene Adler i twórcy ładnie ten wątek rozwinęli, aby ukazać, jak bardzo poruszyła go jej śmierć. Zaintrygowała go to raz, a dwa spotkał chyba pierwszy raz w życiu tak bardzo inteligentną kobietę. Zafascynował go jej umysł, ciało nie aż tak bardzo - cały Sherlock ;p

Aseksualny być nie może, bo w końcu uwikłał się w kilkumiesięczny romans z tą koleżanką Mary. Gdyby był aseksualny, o żadnym seksie nie mogłoby być mowy.

Prawdę mówiąc, wchodząc w ten wątek byłam pewna, że będziecie pisać o Mycrofcie. Naprawdę jestem jedyną osobą, która dostrzegła wielokrotne aluzje i słowne kuksańce kierowane w jego stronę przez Sherlocka?

Mała uwaga: między Sherlockiem a Janine nie doszło do seksu. Janine żali się na to w trakcie rozmowy w szpitalu...

serio? hmm... może nie wychwyciłam tego... no to szkoda w sumie ;p

Muszę się wtrącić, ale "Gdyby był aseksualny, o żadnym seksie nie mogłoby być mowy." to bujda. Pozwolę sobie zarzucić cytatem z wiki " Niektórzy aseksualiści są aktywni seksualnie pomimo nieodczuwania pociągu seksualnego, np. by zaspokoić potrzeby partnera."

Ekhem, dziękuję za uwagę. Mało, ale mnie to raziło w oczy ;D.