Repertuar kina Kino Iluzjon

Matka odkrywa, że nauczyciel jest winny dziwnym zachowaniom jej syna.

Ostatni pub w podupadającej wiosce w północno-wschodniej Anglii staje się miejscem spotkań lokalnych mieszkańców i nowo przybyłych uchodźców z Syrii.

Rodzina żyjąca samowystarczalnie na norweskiej farmie doświadcza tragedii, która wywraca ich życie do góry nogami. Film, wplatając prywatne zdjęcia i materiały wideo, ukazuje ich próbę znalezienia nowej drogi życia w czasach smutku.

Dwaj przyjaciele chcą założyć własny interes, ale nie mogą zdobyć pieniędzy. Wkrótce staną się ofiarami szantażysty, który zażąda od nich spłaty wyimaginowanego długu.

Przytłoczony degradacją ukochanej rzeki muzyk postanawia przepłynąć tradycyjną, drewnianą łodzią 1300 km, by symbolicznie odzyskać dla niej dzikość. 40-dniowa podróż pozwala doświadczyć pozaludzkiego świata przyrody z perspektywy człowieka, który uważnie słucha. Zanurzyć się w pierwotnych dźwiękach rzeki, zapomnieć na moment o zakrzyczanej codzienności. Jego droga staje się pretekstem do rozmów o rzekach i wpływie człowieka na środowisko. Przypomina o katastrofie ekologicznej na Odrze - jednej z największych rzek w historii nowożytnej Europy.  W ciszy, samotności, w dźwiękach budzącej się do życia wiosny, w głosie rzeki i brzmieniu wody, bohater poszukuje nadziei na taką przyszłość, w której panuje równowaga. Dla siebie, dla swojej córki, dla świata. To podróż, która stawia pytania o wolność rzek i ludzi, o relację człowieka i natury, ekosystemowe splątania oraz wątek dzikości w człowieku.

Asia i Marek po studiach kupili stary dom tuż przy wschodniej granicy Polski - w Puszczy Białowieskiej, najstarszym lesie Europy. To ich mały raj - miejsce, w którym ich dzieci miały bezpiecznie dorastać z dala od problemów współczesnego świata. Dla Marysi, Ignacego i Franka las jest drugim domem, oswojonym i niebudzącym lęku. Ale pewnego dnia las się zmienia. Pojawiają się w nim Obcy, Inni, Uchodźcy - niechciani i w Polsce, i w Białorusi. Cała rodzina im pomaga, mimo że polskie prawo tego zabrania, bo jak można zostawić drugiego człowieka bez pomocy?

Paulina Urrutia i Augusto Góngora żyją ze sobą 23 lata. Ona była ministrą kultury i aktorką w Chile. On – popularnym dziennikarzem telewizyjnym pracującym nad kolektywną pamięcią narodu. Żyją w pięknym domu, który wspólnie wybudowali. Dom jest pełen wspomnień, o których Augusto powoli zapomina. Gdy dziewięć lat temu zdiagnozowano u niego Alzheimera, Paulina zaczęła nagrywać ich codzienność. Chociaż Augusto czasami nie rozpoznaje się w lustrze, Paulina jest zawsze przy nim. Jej miłość nie przemija. Oglądamy najczystszą formę love story, w której małe gesty i spojrzenia znaczą więcej niż słowa. Łącząc archiwalia telewizyjne, rodzinne wideo i sceny filmowane, film dokumentuje portret rodziny i społeczeństwa chilijskiego. Momenty bólu i alienacji nie są tu pomijane. Augusto coraz bardziej pogrąża się w niepamięci, która w efekcie dotyka ich oboje, a zarazem jest metaforą politycznych przemian w Chile ostatnich dekad.

Imigrant wprowadza się do mieszkania, w którym poprzednia lokatorka popełniła samobójstwo. Z czasem zaczyna nabierać przeświadczenia, że sąsiedzi spiskują przeciwko niemu.

"Ręka w poptrzasku" jest uważana za jedno z najwybitniejszych dzieł argentyńskiej "nowej fali" lat 60'. Film porusza problem braku równouprawnienia w tradycyjnym mieszczańsko-feudalnym społeczeństwie argentyńskim, gdzie kobiety pozostają często w całkowitej zależności od egoizmu mężczyzn.

Pełna gniewnej ironii i czarnego humoru ekranizacja opowiadania Guy de Maupassanta. Satyryczny obraz życia, obyczajowości i dążeń mieszczaństwa za swą bezkompromisowość został skonfiskowany jako dzieło o "tendencjach wywrotowych" pomimo zaproszenia na MFF Cannes

Maćka, młodego AK-owca, ogarniają wątpliwości co do sensu prowadzenia dalszej walki zbrojnej, tym razem przeciw komunistom. Zabicie sekretarza PPR, Szczuki, jest ostatnim zadaniem, które ma wykonać.

Sparaliżowany weteran wojenny próbuje przystosować się do świata bez używania kończyn.

Były bokser jest nękany przez wyrzuty sumienia - spowodował śmierć kolegi, który chciał zeznawać przeciwko szefowi miejscowego gangu. Gdy zakochuje się w jego siostrze, postanawia zawalczyć o prawdę i własną godność.

Oryginalna i zabawna filmowa opowieść o dorastaniu 52-letniego Rogiera Kappersa, realizującego szalone marzenie z dzieciństwa: zostać muzykiem grającym na organach wykonanych ze szklanek. Kappers zawsze był marzycielem, pełnym pomysłów i projektów, które miały mu przynieść szczęście lub fortunę, ale zawsze coś poszło nie tak. Niepewny siebie, ale uparty, obecnie działa jako uliczny i estradowy muzyk. Dostaje autograf od swojego idola - Arvo Pärta. Bez przerwy ćwiczy na niebiańsko brzmiących szklanych organach. Pomiędzy wycieczką do Dubaju, występem w telewizji a gorączkową pracą w swoim wakacyjnym domu dowiaduje się, że ten projekt może być równie nieprzewidywalny, jak samo życie. Przemawia przez niego bezgraniczny optymizm, a może naiwna impulsywność faceta w kryzysie wieku średniego? Film przez 7 lat śledzi zabawną i optymistyczną podróż przez życie bohatera, który widzi, że czas ucieka, wszystko się zmienia, a on po prostu szuka w życiu miłości.

Niezwykle stylowy film dokumentalny, opowiadający o kultowej irlandzkiej artystce i architektce Eileen Gray. Zbudowała swój modernistyczny dom marzeń na Lazurowym Wybrzeżu, a następnie została przyćmiona przez Le Corbusiera. Gray miała wybitny talent do projektowania. Stworzyła jedne z najbardziej kultowych mebli XX wieku. Jej dom był równocześnie dziełem sztuki, z widokiem na skąpane w słońcu Morze Śródziemne. Miejsce nosiło nazwę E.1027, co było tajemniczym skrótem imion Gray i jej kochanka - rumuńskiego architekta Jeana Badovici. Kiedy jednak Le Corbusier dowiedział się o tym projekcie, popadł w obsesję. Pokrył ściany domu muralami i opublikował ich zdjęcia. Gray potraktowała jego murale jako wandalizm i zażądała zadośćuczynienia. Le Corbusier zignorował jej życzenia i zamiast tego wybudował swój słynny Cabanon - bezpośrednio za E.1027, który do dziś dominuje w tym miejscu. Film rekonstruuje dramatyczną historię Gray i jej domu. To oszałamiająco piękna opowieść o sile kobiecej ekspresji i męskiej chęci kontrolowania jej. Genialna artystka musiała spędzić życie w cieniu swoich kolegów.

Kiedy mieszkańcy odległego syberyjskiego miasta z dziewięcioma ogromnymi zakładami odkrywkowymi dowiadują się, że pod ich dzielnicą zapaliła się opuszczona kopalnia węgla, wtłaczając do ich domów toksyczny gaz, zwracają się o pomoc do Natalii Zubkowej - lokalnej gospodyni domowej, która nie widziała innego wyjścia i została dziennikarką. W mieście działa jeden niezależny dziennik. Gdy relacje Natalii na temat wypadku rozsiały się w sieci, nagle okazało się, że stała się ona celem masowej rządowej kampanii dezinformacyjnej, która próbuje zatuszować sprawę. W cieniu coraz bardziej autorytarnych działań rosyjskiego rządu Natalia zmuszona jest do podjęcia niebezpiecznej misji, mającej na celu ujawnienie pełnego rozmiaru katastrofy ekologicznej rozgrywającej się wokół niej. Kręcony przez dwa lata film pokazuje jeden z najniebezpieczniejszych rejonów Rosji, w którym przez cztery lata trwał skandal węglowy. Ujawnia brudną taktykę nowoczesnego rosyjskiego państwa totalitarnego, a także ludzkie koszty, jakie wiążą się z wydobyciem węgla.

W głębi brazylijskich faweli tajna społeczność mężczyzn planuje kolejną nielegalną akcję. To "baloeiros" - konstruktorzy balonów. Silni, wytatuowani mężczyźni uwielbiają widok unoszących się na niebie balonów. Spędzają lata na sklejaniu kolorowych bibułek, z których tworzą aerostaty wielkości bloków mieszkalnych. Różne grupy baloeiro rywalizują ze sobą o to, kto stworzy najpiękniejsze, największe i najbardziej spektakularne balony, które mają niezwykłe kolory i przedstawiają różne postaci jak 2Pac czy Pelé. Młoda, duńsko-hiszpańska reżyserka Sissel Morell Dargis przez kilka lat zdobywała zaufanie brazylijskich grup baloniarzy i na tej podstawie stworzyła dokumentalny film akcji, pełen pościgów samochodowych, i scen w potajemnych warsztatach. Na baloeiros poluje policja i łowcy nagród, gdyż władze uważają ich za niebezpiecznych przestępców. Tymczasem baloniarze są podobni do ulicznych artystów, a działając z ukrycia, przynoszą radość lokalnej społeczności.

Barbara ma 25 lat i mieszka w Akrze, stolicy Ghany. Jest charyzmatyczna i pewna siebie, jednak jej odwaga znika, gdy wieje harmattan, duszący wiatr znad Sahary. Wraz z wiatrem powracają obrazy z przeszłości. Jako ośmioletnia dziewczynka, podzieliła los tysięcy dzieci oddanych do niewolniczej pracy przez własnych rodziców. Pomimo gniewu na to, co ją spotkało, Barbara wspiera swoich krewnych. Pewnego dnia jedzie do rodziców, żeby im pomóc. Zanim to się stanie, musi im zadać pytania, o których myślała przez całe swoje dorosłe życie.

Reema pracuje w beczce śmierci - głównej atrakcji objazdowego jarmarku, w której motocykliści wykonują akrobacje na pionowych ścianach, a ona tańczy, by ściągnąć widzów. Jej szczęśliwe i spełnione życie rozpada się, kiedy po kolejnej kłótni odchodzi od niej ukochany - Asif. Poszukując sensu, Rema wraca do miejsca, w którym dorastała - do domu dla osób transpłciowych prowadzonego przez jej "Guru".

Subiektywne odczytanie konwencji hollywoodzkiego kryminału, w którym, co warto wspomnieć, Rainer Werner Fassbinder zakochany był będąc młodym filmowcem. Odwołująca się do tradycji francuskiej Nowej Fali opowieść o dwóch kobietach, zakochanych w jednym mężczyźnie, które stają się włamywaczkami. Jeden z pierwszych filmów Fassbindera - manifest niemieckiej kontestacji, wyraz sprzeciwu, ale też fascynacji kulturą amerykańską.

Historia chłopaka z nizin społecznych, proletariusza - Franza Biberkopfa i jego związku z Eugenem, przystojnym, wykształconym, eleganckim, młodym człowiekiem z wyższych sfer. Pierwszy film jawnie odnoszącym się do homoseksualizmu Fassbindera.