Siergiej Łoźnica to taki twórca, który wpędziłby w depresję nawet Wojciecha Smarzowskiego. Sposób w jaki portretuje codzienne życie naszych wschodnich sąsiadów jest dobijająco ponury. I przygnębiająco podobny do życia w Polsce, z tym że wszystko jest „bardziej”, bo im dalej na wschód, tym bardziej intensywne są pewne...

czyli Rosjanin kontra państwo, a raczej i kraj/naród, bo mocno obrywa się postsowieckiemu społeczeństwu, co unaocznia (tym, którzy tego nie zauważyli w trakcie seansu) zwłaszcza oniryczna końcówka, trochę a'la Kabaret Olgi Lipińskiej - może zbyt przydługawa, ale jakżeż brutalna w swym finale. Jeżeli ktoś uważa, że...

Kobieta z małej wioski dowiaduje się, że jej paczka do męża, który siedzi w więzieniu (za niewinność, oczywiście) nie dotarła do adresata. Łagodna na własną rękę stara się wyjaśnić sprawę i... tu zaczyna się zabawa dla widzów i koszmar dla bohaterki. Mamy podany na tacy groteskowy świat rosyjskiej mentalności,...

Przygnębiający obraz beznadziej, który czasem śmieszy, fascynuje a częściej przeraża. Gdyby nie przeciągnięta, moim zdaniem, scena bankietu, przyznałbym 10* Łoźnica, z tymi jego długimi, wymownymi ujęciami, ponurymi kolorami i wymownymi postaciami jest nie do pobicia.

Z obrazu Łoźnicy wyłania się obraz Rosji, jako kraju bezprawia, chamstwa, brutalności, biurokracji. Główna bohaterka która symbolizuje dobrego człowieka jest przez reżysera ugniatana, popychana, dobijana. W filmie bowiem dzieje się to co się działo z jednostką w Rosji od zwycięstwa komunizmu, a co zakorzeniło się mocno...

Film bardzo poruszający. Pokazuje człowieka w zderzeniu z machiną państwa a wszystko to zanurzone jest w rosyjskim nostalgicznym klimacie. Momentami nasuwały mi się też skojarzenia z Kafką.

Ten film od razu powrócił mi w pamięci gdy od wczoraj słucham informacji radiowych o poszukiwaniu zwłok Aleksieja Nawalnego, przez jego Żonę. Doceniam teraz szczególnie, że ten film powstał a atmosfera i potrzeba jego powstania musiały być bardzo silne. To swego rodzaju proroctwo wiszące nad Rosją. Kraje zaangażowane w...

Reszta w filmie do oejrzenia.

film dość nudny nieporadna introwertyczka próbuje dowiedzieć się gdzie siedzi jej mąż, spokojne mieszkanko czyli melina i kręcący się koło niej podrzędny alfons zderzenie post sowieckiego wiecznie żywego betonu ze zwykłym obywatelem ale sami sobie są winni kacapy je. ane

Ten film nie jest dla każdego i pewnie część widzów nie dotrwa do końca a szkoda. Prawdziwe i wartościowe kino z tego kraju nie może być ani łatwe ani bezpośrednie. Trzeba trochę znać ten kraj i życie w nim a dopiero później ocenić go . Ten film dobrze pokazał ,że jednostka w dalszym ciągu nie liczy się w Rosji a z...

Nie wszystko, co pokazuje zwykłe życie musi być arcydziełem. A ten fil nie dość, że nim nie jest, to nie jest nawet "znośny". Nie widzę w tym filmie niczego, co by miało być powodem do polecenia go.

To określenie, które jako pierwsze nasunęło mi się po zakończeniu seansu. Sądząc po wzroku mojej małżonki po zapaleniu światła i jej negatywnej reakcji w drodze do domu, opisującej sposób realizacji filmu i pokazania tematu, wiem, że oglądaliśmy ten sam film. Oboje straciliśmy sporo czasu - film trwał ok. 2,5 godziny....

Rosyjska rzeczywistość ? Kto szuka ten znajdzie ... A tak po za tym film jak dla mnie nie za bardzo interesujący .Ogólnie przynudza ! Jak ktoś chce bardziej zgłębić temat to lepiej ukazują książki ! Choć w filmie pokazana jest bezradność człowieka i głupota ,bezduszność systemu komunistycznego ...