Kilka godzin później Marta odpowiada: no pewnie, że chłopiec się zakochał... Byleby tylko nie był tak nieśmiały jak Amelia i podążył za głosem swego serca! Persefona za to wciąż roni łzy po stracie Ukochanego. O 19:56 kilka słonych kropelek opada na klawiaturę komputera...

Jeszcze tego samego wieczora, zaledwie 8 minut po dwudziestej pierwszej, chłopiec wpadł na pomysł że to forum może mu pomóc. Jednak patrząc na ugruntowanie przyjaźni z piękną znajomą dochodzi do wniosku, że za długo się znają jako przyjaciele. Kilka dni temu na małomiasteczkowej ulicy przy dworcu przypadkowe spotkanie sprawiło, że są ciut bliżej siebie... dokładnie dobę temu, uśmiech na jej twarzy niewiadomo skąd, był uśmiechem który znał od dawna... ze snów.

1 września 2007 roku, godz. 21:42 pewien student z krakowa pisze swój pierwszy post na pewnym forum, choć do tego czasu nie miał tego w zwyczaju, jednak dzisiaj w jego życiu wydarzyło się coś niezwykłego, postanawia się zwierzyć osobom bliżej mu nieznanym,(choc do tego czasu również to nie było w jego zwyczaju), powiedzieć im, żeby dali się, tak jak i on się dał, porwać swoim pasją i być może troche naiwnie tak jak i pewna bohaterka pewnego filmu postanowić odmienić swój los i odnaleźć swoją drugą połowe . . . tym czasem w innym domu w pewnym kraju . . .

...około 2.5 godziny po ostatnim wpisie,ale już 3 września 2007 roku pewna 15-letnia dziewczyna spod Gdańska myśli o szkole,do której tak bardzo nie chce iść, a która ją nieuchronnie czeka.Serdecznie pozdrawia ludzi piszących w tym wątku oraz Michała(Azazel22)i dziękuje mu w duchu za to,że mogła zetknąć się z tymi ludźmi,bo to on założył ten wątek:)

w tym właśnie momencie cynamon orientuje się, że nie doceniła piszących tu osób i w swym roztargnieniu nie dojrzała 2 strony postów co zaowocowało wklejeniem jej wypowiedzi w całkowicie nieodpowiednim miejscu xD szybko więc reflektuja i naprawia swój błąd wklejając ją juz tam gdzie trzeba :
Tymczsem 3 września, ostatniej nocy wakacji, o godzinie 2:06 pewe dziewczę czyta kilka komentarzy dotyczących jednego z filmów dla niej NAJ, chwilę potem dokladnie śledzi już wszystkie powyżej zapisane kwestie. W końcu stwierdza, iż kolejny rok jej edukacyjnej jak i życiowej kariery nie będzie już taki sam ... uśmiecha się i na powrót dostrzega jasne strony życia ^^ kończąc swą wypowiedź uświadamia sobie, że jest już 2:08 co BARDZO ją cieszy :D
o godzinie 2:18 widzi, że wygląda to nader roztrzepanie, stwierdza jednak, że do niej pasuje ^^ włącza po raz 100 kawałek, którym postanawia się podzielić http://www.youtube.com/watch?v=3XBabozrPGA i zastanawia się czy tylko ona już nie spi ...

kolejny dzien, kolejny rok pracy, tuz po przebudzeniu pewna osoba zastanawia sie, czy moze dzisiaj spotka ja wreszcie cos pozytwnego i czy wytzyma kolejny dzien bez ukochanego. i marzy o tym zeby wieczorem powiedziec wszytkim ze dzien byl cudowny i nie moze doczekac sie nastepnego...

gdzieś indziej, 5 lat, 3 miesiące i 23 dni później, dziewczyna czyta wszystkie te kochane posty i postanawia posłuchać kawałka, który cynamon włącza już 100 raz i chce jej powiedzieć, że kocha go już od pierwszego przesłuchania. i że też jeszcze nie śpi.

następnego dnia cynamon przypadkowo szuka czegoś na filmwebie i jednym okiem szybko rzuca na powiadomienia oczekujące w prawym górnym rogu. Jakże zaskakuje ją, że ktoś po takim czasie odpowiedział na jej post! Postanawia Kusiaczkowi przesłać gorące pozdrowienia, mroźną zimową (no i nocną...) porą :)

Parę dni później, 14 września o 14.18, pewien mężczyzna po obejrzeniu kolejny raz filmu "Amelia" słucha do niego soundtracku, myśląc jednocześnie o swej pięknej żonie, która nosi pod sercem ich 6-tygodniowe dziecię.

A dwa dni później szesnastoletnia dziewczyna szukająca inspiracji do napisania pracy z języka polskiego, widzi na pewnym forum, że chyba istnieją na tym świecie sympatyczni ludzie. Odzyskuje wiarę w to, że jeszcze ich spotka na swej drodze, a na jej twarzy po raz pierwszy od tygodni pojawia się szczery uśmiech :)

16 wrzesnia pewien chlopiec po 3 miesiacach ponownie postanowil zajrzec na ulubiony przez niego temat na tym forum. Po czym radosc zakwitla w jego serduszko pomimo, ze to praktycznie juz jesien. Mimo to poczul jednak rowniez pustke na przemian z samotnaoscia bo chcialby zakochac sie po uszy,i pielegnowac to uczucie poprzez romantyczne i subtelne doznania. Choc by takie jak muzyka saczaca sie delikatnie z glosnikow, przywodzaca strzepki wyobrazen o jego ukochanej. I dlatego postanowil sie nia z wami podzielic, majac nadzieje, ze spodoba sie wam tak jak jemu.http://www.youtube.com/watch?v=NjjxIuVUw_s

I przy okazji przeprasza, ze poprzeni link nie chcial zadzialac.
http://www.youtube.com/watch?v=W-Ap2qhiS38&mode=related&search=
http://www.youtube.com/watch?v=hZGmlkRh88U&mode=related&search=

Dokładnie pięć dni, pięć godzin i dwie minuty później świeżo upieczony gimnazjalista zamyka wsyztkie otwarte na komputerze aplikacje i zmierza w stronę półki, gdzie na honorowym miejscu spoczywa kaseta z nagraną amatorsko "Amelią"...

22 września roku 2007 o godzinie 18:56:59 Kasia (nazwisko nie znane) uśmiecha się i zadaję kolejne głupie pytanie. Ile osób w tej chwili uśmiecha się do monitora? Kasia lubi: Oglądać filmy i uczyć się ich na pamięć, robić bańki, wydmuchując je spomiędzy palca wskazującego i kciuka,
obserwować siedzące na drzewie za oknem, napuszone gołębie.
Kasia nie lubi: ludzi patrzących z niesmakiem na jej kapelusz a'la Al Capone, wpadających w usta much podczas jazdy rowerem, wyżutej gumy przyklejonej pod ławkę.

22 września 2007 roku... godzina 21:55...Michał, ponownie przegląda wpisy i im głębiej brnie w kalendarzu, tym większej liczbie osób ten temat nie jest obojętny... Czas leci a wpisów przybywa. Michał lubi: Oglądac filmy i cytowac je w starciu z rzeczywistością... Szukac momentów w życiu gdzie, zamiast słów można użyc fragmentu linijki jakiegoś scenariusza... Podrzucac paczkę papierosów na Rynku w Krakowie, samemu znajdując się pośrodku stada gołębi, które są w tym momencie dokarmiane przez turystów... Jesień i ten chłód, wymieszny z ciepłem przy pełnym słońu... Obserwowac ludzi...Małe kina studyjne, gdzie bije się brawa gdy dzieje się coś/ cokolwiek na ekranie... Lubi patrzec na reakcję swoich przyjaciół, gdy zaciąga ich do kina na dobry według niego film.... Jazdę na rowerze, przy niespodziewanym oberwaniu chmury... Patrzec na kolejne wpisy w tym wątku wprawiające go w niesamowite uczucie, ze jest ktos kto mysli jak on....Michał nie lubi: Popcornu w kinie... Jak się zasypia na dobrym filmie... Braku ścieżki dzwiekowej w jego życiu, która leciałaby sobie gdzieś obok...

Tego samego dnia, 49 minut później Adam zostawia drugi już wpis w tym temacie; cieszy go, że odkąd ostatnio tu zaglądał, przybyło tyle wpisów - świadomość, że są tacy ludzie, jak piszący w tym wątku, tak czujący, tak wrażliwi, napawa go niesamowitą pozytywną energią - jak i nadzieją, że w swoim życiu trafi na jak najwięcej takich właśnie ludzi; tym samym pragnie podziękować założycielowi wątku Michałowi, który skupił tylu ludzi w jednym miejscu;
Adam dziękuje również użytkownikowi Kaznodzieja666, który podał link do energetyzującego pozytywnie klipu i, rzeczywiście jak napisał, dla Adama jest to klip i muzyka "przywodzaca strzępki wyobrażeń o jego ukochanej".

W tym samym momencie, ok. 100 km od miejsca gdzie przebywa Adam, w Toruniu pewna nieznana jeszcze Adamowi przepiękna dziewczyna z urzekającym uśmiechem w skupieniu słucha właśnie owej polecanej przez Kaznodzieja piosenki, uśmiechając się do siebie i rozpływając się w wyobrażeniu, że oto niedługo los zniesie jej chłopaka, a ta znajomość zmieni ich życia nie do poznania...

Adam również pławi się tą myślą; i nie będzie musiał długo czekać, wierzy bowiem, że wszystko mu sprzyja.

O godzinie 19:26 i 28 sekund w piątek deszczowego wieczoru Luq1404 myśli o wszystkich drobnych rzeczach tego świata nadających mu niezwykłych barw i prawdziwego sensu istnienia.
W tym samym momencie jakieś 100 km od miejsca gdzie jest Luq1404 młoda dziewczyna biegnie w strugach deszczu do domu. W domu przy filiżance gorącej herbaty myśli jak by pomóc kolejnej osobie...:)

A 7 IX o 16:57 Marta czuje się jeszcze gorzej niż kiedy pisała ostatni post :( Samotna, niedopasowana do rzeczywistości... Dopiero co wkroczyła w nowy etap życia - wyjechała na studia - i pragnie jak najszybciej z niego uciec... Bo w tym nowym świecie wszystko przypomina jej o Nim :(

Dzień później, w południe: Opakowaniepomleku wlazło kolejny raz na owe forum, odszukało swój poprzedni wpis i zauważyło, iż jako jedyne zostawiło "ślad" napisany w osobie pierwszej (w przeciwieństwie do reszty, piszącej w osobie trzeciej).

Popatrzyło sobie na niego i stwierdziło, że jednak nie ma to jak "osoba trzecia" i postanowiło się poprawić.
I jeszcze zechciało napisać Marcie- prosimy o uśmiech! No przecież życie wcaaaaale nie jest złe, prawda?;)

Tego samego dnia Cynamon postanawia potwierdzić, że życie nie jest wcale złe, PRAWDA xD Pozdrawia serdecznie Marte i jednoznacznie stwierdza, że opakowaniepomleku to genialny nick ^^ Strasznie się jej podoba !

W czasie, gdy jej współlokatorka wkracza z obiadem przez drzwi ich wspólnego wrocławskiego pokoju, na których od godziny wisi plakat z Johnnym Deppem (ach, och ;)), Marta posyła uśmiech do forumowiczek-pocieszowiczek :) Życie nie jest złe... nie. Aczkolwiek potrafi dać kopa... i nie zapominajmy, że "is brutal and full of zasadzkas" :)

w tym samym czasie, Julia, czytająca to wszystko chyba już trzeci raz, uśmiecha się na post Kasi i też postanawia napisać:
Julia lubi: rysować kalendarze odliczające dni do wydarzeń na które bardzo czeka, muzykę słuchaną w ciemnościach, spontaniczne uśmiechy
Julia nie lubi: ludzi, którym jest wszystko obojętne, zapachu dentysty, musztardowych ubrań.

17 Października 2007 roku Jeanne wzdycha dotykając okładki filmu "Amelia" planując wieczór i zachwycając się subtelnym pięknem drobiazgów:)

Natomiast Adam czuje się wyjątkowo melancholijnie - to znane mu uczucie zdawało się go opuścić na dłuższy czas, jednak wróciło i uderzyło z podwojoną siłą. Dlatego Adamowi przypomniało się to forum i dlatego właśnie na nim pisze, że mu źle; mając jednocześnie świadomość, że następnego poranka, zaraz po tym jak się obudzi, po melancholii i uczuciu osamotnienia nie będzie ani śladu.
Mimo tej świadomości czuje, że teraz jest mu źle i cierpi - i wie, że tandetnie to brzmi.

W tej samej chwili kelner z restauracji na rogu zagryza pączka i ogląda telewizję.

Martynie też jest źle, też cierpi, nie wie co się dzieje z jej mózgiem, w jej głowie ... a najgorsze jest to, że o poranku najpewniej nic się nie zmieni ...
Serdecznie pozdrawia Adama, dobrze, że jeszcze ktoś, gdzieś ma tak samo, choć szczerze nikomu tego nie życzy ...

A na pocieszenie Opakowaniepomleku napisze Wam, iż to pogoda tak na Was działa, bo wyjątkowo paskudna jest. No co, można czasem zrzucic coś na pogodę;)
A no i, rzecz jasna- trzeba poczekać tylko do wylezienia słońca. Uśmiech gwarantowany!;)

w poniedziałek, 29 października, o godzinie 21.21 marta uzmysłowiła sobie, że musi przestać przejmować się pewnymi sprawami. sprawami, które były dla niej ważne. ale przeminęły. przez te sprawy marta płakała. także dzisiaj. marta wie, że trzeba z tym skończyć. postanawia zacząć od nowa.
nagle, marta wraca myślami do niego. tego, bez którego dzisiejsze uczucia byłyby tylko schodzącym naskórkiem uczuć minionych. i uśmiecha się. bo jednak warto. jest pięknie.
w tym samym czasie sąsiadka zza ściany krzyczy na swego męża. a brat marty, niedaleko krakowskiego rynku uczy się anatomii.
jest godzina 21.28. temperatura powietrza wynosi 7.7 stopni celcjusza.
a marta wciąż się uśmiecha...

kilka minut po pólnocy sylwia w ciemnym pokoju wpatruje sie w ekran komputera co chwila zerkając przez okno na szarą ulice spowita mgla...sylwia teskni za domem...jest w swoim-nieswoim pokoju... w swoim-nieswoim miescie... Za jej plecami slychac równy oddech śpiącej wspolokatorki...pewnie sni...oby kolorowo:) sylwia ociera łze. Nie czas na płacz, nie czas na tesknote, nie czas na marzenia bo "Czasy są ciężkie dla marzycieli"...

Dnia 31 października o godzinie 13.10 pewna dziewczyna o imieniu Karolina, zamiast być w szkole, siedzi w domu i przez internet szuka zakwaterowania w Krakowie. Gdyż marzeniem Karoliny jest studiowanie tam od przyszłego roku akademickiego. I ta właśnie Karolina mocno wierzy, iż dostanie się na wymarzoną uczelnie, i w Krakowie właśnie odnajdzie sens życia..

1.11.2007 godzina 22:29
Dziewczyna zastanawia się jak długo jeszcze będzie walczyła ze swoją chorobą ... tak, ma odosobnieńca pospolitego i nie lubi ludzi , bo jak to mówią , im bardziej ich poznaje tym bardziej kocha zwierzęta ...
Dziewczyna ma sen : wstaje raniutko, zerka w lustro , i uśmiecha się do siebie...marzenie...

Ledwie 33 minuty później, przy temperaturze za oknem równej 10st Celsjusza, pewien Młodzian z owianego złą sławą miasta na Dolnym Śląsku, słuchając melodii z filmowego podkładu, myśli o ludziach wypowiadających sie w tym wątku.. zastanawia sie co ich łączy.. i czy kiedykolwiek będą mieli okazje się spotkać? na przykład na Krakowskim rynku...

pewna bliżej nieokreślona dziewczyna czytając te wszystkie posty i zastanawiając się czy się do nich dołączyć czy nie zdaje sobie sprawę jak trudno jej pisać o sobie i się otworzyć, poddać krytyce i ocenie innych, wtopić w grupę ludzi, nie tylko w realu ale również na forum....myśli że ciężko jej z tym żyć...boi się czy ta nieśmiałość nie przeszkodzi jej osiągnąć szczęścia w życiu, czy będzie potrafiła przełąmać swój lęk tak jak Amelia...jednocześnie zastanawia się nad sensem tego co pisze, zastanawia się czy kogoś to w ogóle obchodzi...podoba jej się pomysł PaFFeU ze spotkaniem na Rynku jednocześnie ma obawy czy miałaby odwagę wybrać się na takie spotkanie... A żeby zakończyć pozytywnie dziewczyna cieszy się że są jeszcze na świecie ludzie z wyobraźnią, marzyciele, romantycy tak jak w tym wątku...po chwili wahania naciska przycisk obserwuj i wyślij....

następnego dnia, pewna bliżej nieokreślona dziewczyna, czytając te wszystkie posty i zastanawiając się czy się do nich dołączyć czy nie, zdaje sobie sprawę jak trudno jej pisać o sobie i się otworzyć, poddać krytyce i ocenie innych, wtopić w grupę ludzi, nie tylko w realu, ale również na forum....myśli że ciężko jej z tym żyć...boi się czy ta nieśmiałość nie przeszkodzi jej osiągnąć szczęścia w życiu, czy będzie potrafiła przełąmać swój lęk tak jak Amelia...jednocześnie zastanawia się nad sensem tego co pisze, zastanawia się czy kogoś to w ogóle obchodzi...podoba jej się pomysł PaFFeU ze spotkaniem na Rynku, jednocześnie ma obawy czy miałaby odwagę wybrać się na takie spotkanie... A żeby zakończyć pozytywnie dziewczyna cieszy się że są jeszcze na świecie ludzie z wyobraźnią, marzyciele, romantycy tak jak w tym wątku...po chwili wahania naciska przycisk obserwuj i wyślij....

Dokładnie o 2:22 Gdy dokoła ludzie albo już śpią, albo oglądają film, albo nawet się uczą, Martyna odwiedza swoje ulubione forum ^^ Generalnie nie ma nic nowego do powiedzenia, wygląda za okno i widzi wielkie handlowe coś przypominające titanica. Wraca wzrokiem do ekranu i uśmiecha się do Was wszystkich.

W Krakowie, wstyd się przyznać, nigdy nie była ...

Ciekawe, ale jest to również ulubione forum Opakowaniapomleku;)

O 15:38, dnia po prostu- dzisiejszego..se myśli, że "dziwnie jest". Wczoraj spotkało się z "teściami" (przyszłymi?). Usłyszało, że barz grzeszy, gdyż mieszka z chłopakiem (którego kocha!) bez ślubu. I w ogóle...Pewnie tak. Kurcze, grzeszą, ale w jaki piękny sposób? (W końcu zasypianie i budzenie się przy sobie jest takie cudowne...)

18.24 ,użytkownik w damskim wydaniu o nicku chwilomyśl , z bólem główy zastanawia się właśnie nad cięzkim wieczorem , który go czeka...
za ścianą słychać okropną muzykę , a z kuchni unosi się zapach jutrzejszego obiadu.
Na koniec: Chwilomyśl , czyli Dominika w końcu na 100 procent przekonała się do Amelii , którą jest zachwycona

Kilka godzin później pewna dziewczyna, której od chmurnego poranka uśmiech nie pojawił się na buzi przypomina sobie o istnieniu pewnego zaczarowanego forum. Na owym forum dzieją się rzeczy o których nie śniło się nawet filozofom. I oto owa dziewczyna czując potrzebę ukazania cząstki swojej duszy - nie waha się jakby to zrobiła w rzeczywistości i pisze. Wystukuje na klawiaturze opowieść o tym jak znalazła się sama w obcym mieście, w którym odnaleźć nie może kogoś o sercu takim jak ona i ciepłym uśmiechu. I miasto choć piękne i choć jest tym Wrocławiem o którym tak długo marzyła, a Uniwersytet jest tym samym wymarzonym Uniwersytetem to jednak wszystko to jest puste, gdy brak osoby której to można powiedzieć.

Na szczęście jest takie miejsce w którym odnalazła ludzi bliskich jej sercu. I jest taki film, który leczy wszystkie szare smutki. Ten film to Amelia, ci ludzie to wy:) Pewna dziewczyna uśmiecha się do was i śle pozdrowienia.

5 dni później nastolatka pijąc sok pomarańczowy myśli ile jeszcze osób pije go w tej samej chwili. . .

13 listopada o 20:41 Łukasz zastanawia się, czemu nie oglądał tego filmu, bo leciał dzień wcześniej na Ale Kino! a on wolał się wyspać

27 listopada 2007 roku w zimne, smutne popołudnie smutny ostatnimi czasy chłopak zakochał się promiennym uśmiechu pewnej pani ze słonecznej bajki :)

Depresyjnie spokojny mrok listopadowy rzuca swoje smutne cienie na okna kamieniczki na placu Ambiorix gdzies na zachodzie Europy, jeden z tych momentow refleksji nad swoim istnieniem doznaje wlasnie nieznana tu nikomu osoba, o ktorej ktos rownie nieznajomy przeczyta kilkaset kilometrow dalej, kilkaset minut pozniej...

...niespełna trzy godziny później pewna petite fille, która chciałaby spędzić ponury wieczór daleko od swojego biurka i życiowego bałaganu, żałuje, że nie ma jej tam gdzie być właśnie powinna...może w kamieniczce na placu Ambiorix?

No i dupa. Zbliża się północ, a Opakowaniepomleku wcale nie ma ochoty na zmrużenie oka. Patrzy na swojego Ukochanego, który już smacznie sobie śpi, przy czym niesamowicie chrapie...i jeszcze bardziej nie chce jej(.) się kłaść spać, gdyż ma świadomość, iż to głośnie "grh, grhhh" nie umili jej snu. Eh...
Ciekawe ile osób w tym momencie ma problem z "drugą połówką", której zdarza się chrapać;)

godzina 12.47.
Dominika cieszy się bardzo , że święta są tuż tuż, no i ma oczywiście nadzieję, że jednak spadnie śnieg:)
Cieszy się również niezmiernie, że w końcu się wyśpi i odpocznie ^^

26 grudnia 2007 roku za 4 godziny i 16,5 minuty, gdy pewnien pan, zamieszkały w Krakowie przy Alei Słowackiego, po raz kolejny zerknie w okno i westchnie z rezygnacją, ponieważ całodobowy sklep monopolowy jest dziś nieczynny, 40 km od tego miasta dziewczyna o oczach w kolorze wód jeziora Leman, wypalając kolejnego papierosa i zdając sobie sprawę z tego, że palenie poważnie szkodzi jej i osobom w jej otoczeniu (których brak), dojdzie do wniosku, że ma serdecznie dość męki z pracą magisterską i że tak naprawdę nie chce być tym, kim chce być jeszcze w tej chwili, tylko pragnie np. zostać wizażystką w Londynie lub pisarką mieszkającą gdzieś w Bieszczadach. I choć dziewczyna od jakiegoś czasu nie znosi Krakowa, to euforią wypełnia ją myśl, że w najbliższy piątek w godzinach popołudniowych zapewne znów się potknie na nierównej nawierzchni ulicy Gołębiej.

w tym samym czasie, podczas ostatnich minut świąt bożego narodzenia 2007 roku, ewelina, wykonująca w tej chwili krępującą rozmowę na gg, spogląda na zdjęcia *chłopaków, których kiedyś kochała* i zastanawia się, czego w życiu szuka. mimo, że ma 16 lat, ma marzenia i jest na drodze ich spełnienia.. musi jedynie uwierzyć.

Tuż po świętach, kilkanaście minut przed północą, pewna dziewczyna popija herbatę, wspomina to, co w życiu straciła i postanawia w najbliższym czasie ściągnąc i obejrzec Amelię. Zobaczymy czy się jej to uda...

Parę dni po świętach, Adam zaczyna twierdzić, że w jego życiu zaczyna gościć od tak dawna pożądana harmonia. Czuje, jakby cały wszechświat mu sprzyjał - i nie obchodzi go, czy to wrażenie złudne, czy całkiem prawdziwe, jest mu z tym po prostu dobrze.

Obejrzy zaraz Truman Show, a potem Amelię. Ot, tak.
W tym samym czasie gdzieś na Śląsku pan Rafał, kompletnie Adamowi obcy, rejestruje się w portalu nasza-klasa.

w mroźny styczniowy wieczór karol obejrzał film i siedzi przy kubku gorącej czekolady i myśli ile jeszcze listów napisać do swojej "Amelii" aby wróciła ...

a ile juz wyslales, skoro nie wrocila?