Świetny komentarz! Wiele trafnych spostrzeżeń, jednak czasami (w 3'ech czy 4'rech scenach) film był przydługi, to też pokazują sceny usunięte: gdzie przez kilka minut pani jeździ kombajnem i jeździ i jeździ :) - a zatem sam reżyser miał wrażenie, że czasami z pielęgnowaniem chwili przesadził.

Mi najbardziej utkwił początek i koniec - ten wschód i zachód słońca wyśmienicie pokazany, coś pięknego. Pamiętam też te kluczowe zdanie "to nie diabeł mnie podkusił, to moja WINA". Takie przesłanie - ludzie wymyślili diabła aby zwalać na niego swoją odpowiedzialność. Dla mnie tym cichym światłem (nienarzucającą się dobrocią) byłą zdradzona kobieta... facet nie doceniał tego co miał.

To normalne, że w filmach wyrzuca się całe sceny, a czasami nawet w montażu zmienia się całą konstrukcję historii. Jest to po prostu część procesu, więc nie interpretowałabym tego jako argumentu na to, że sam reżyser wiedział, że film jest zbyt powolnyi. Dzieje się to praktycznie w przypadku każdego filmu, że coś trzeba wyciąć.

Sztuką jest w tak powolnych, kontemplacyjnych filmach dawać widzowi wystarczająco dużo, żeby chciał oglądać dalej, a jednocześnie wystarczająco mało, żeby miał przestrzeń do swoistej medytacji i zaglądania wgłąb siebie. Budowanie dramaturgii jest bardzo trudne i wymaga arcymistrzowskiej precyzji i kunsztu. Czasami sceny, które są usuwane w montażu są nudne nie dlatego, że same w sobie nie działają, ale dlatego, że brakuje nam paliwa z poprzednich scen (czegoś nad czym możemy się zastanawiać podczas hipnotyzujących długich ujęć). Tak czy siak, okazuje się to często dopiero na stole montażowym, co działa, a co nie.

Ja tak bardzo nie potępiam Johana. Myślę, że naprawdę i uczciwie kochał obydwie kobiety i możliwe, że rzeczywiście z Marianne przeżywał coś z poziomu metafizyki, co sprawiło, że odkrył siebie na nowo, a z takich rzeczy bardzo trudno jest zrezygnować, nawet jak jest się dobrym człowiekiem. Dlatego też tak bardzo Johan cierpiał. Dla mnie ciche światło jest jakąś nienarzucającą się akceptacją dla biegu wydarzeń i kolei życia ludzkiego, a także natury ludzkiej, w którą wpisane są rozterki, dylematy i dwoistość. A ciche światło i tak wzejdzie rano i zniknie za horyzontem wieczorem, niezależnie od naszych dramatów, kryzysów i wewnętrznych topnięć.

I mnie to dziwi, że tak proste przesłanie nie jest zrozumiane. Chyba ci co krytykują nie nauczyli się odbierać jak wnikać w obraz i rozumieć formę filmu. Bowiem wydawałoby się iż wystarczy ze spokojem i cichą wrażliwością obejrzeć ten film. A wszystko jest jasne. Nawet tytuł wyraźnie sugeruje o czym jest jest ten film . Brawo za komentarz sweet0devil!!!!

szacunek za powyższy komentarz. co jak co, ale pod względem formy to mistrzostwo! uwielbiam to prowadzenie kamery i wyjątkowa obecność dźwięków.