często porównuję sobie te dwa filmy - oba znakomicie zrealizowane, z czołówką aktorską - klimat, historia, uczucia, burza uczuć... dla takch filmów warto się bać....

Jedną z cech rozpoznawczych baroku jest przerost formy nad treścią i kto wie czy w tym filmie tak nie jest. No bo przy pierwszysm obejrzeniu tresc mnie ciut zawiodła, a forme uznałem za przedobrzoną. Ale już przy trzecim oglądaniu przestałem zwraca uwage na treśc (znałem już na pamiec), za to wybornie rozkoszowałem sie...

Ten film łączy w sobie elementy baroku i romantyzmu. Momentami jest strasznie kiczowaty, ale nie można odmówić mu uroku. Dracula jest tu pokazany nie jako wstrętny potwór, ale jako nieszczęśliwa osoba która szuka ukochanej. Muzyka Kilara jest świetna, a końcowa piosenka Annie Lennox "A song for a vampire" jeszcze długo...

najlepszy film xx wieku

To kicz! Ale także jeden z najpiękniejszych filmów o miłości.Coppolla dobrał stylistykę do tematu(- bo kto dziś wierzy w wampiry?),
umówił się z widzami, że zrobi film o istocie baśniowej, mitycznej w konwencji baśniowej.Dzięki temu zgrał ze sobą temat i
sposób jego przedstawienia.

Ma jeszcze ten niesamowity klimat epoki kina sprzed ery komputerowej, a do tego jaka wspaniała obsada!

Oczywiście w kinie. To chyba było kino "Moskwa" w Warszawie. Byłam tam z przyjaciółką. Kiedy po seansie wyszłyśmy z kina, jakaś para zapytała nas o to, czy to dobry film i czy warto go zobaczyć. Oszołomiona ilością wrażeń, jakie zaserwował mi jeden z najlepszych filmów, które dane było mi zobaczyć w latach 90.,...

Jest to taki horror, który działa na wyobraźnią, a nie żołądek. Czyli jak na dobry horror przystało. Podoba mi się "inne spojrzenie" na Draculę. Zazwyczaj kojarzy się on z bezwzględnym, pozbawionym uczuć wampirem, który myśli tylko o tym, żeby pić krew. A tu nie tylko odbiega się od stereotypu wampira ginącego w...

Miał w sobie tyle emocji co sterta kamieni...

...Drakula (w swojej młodej "atrakcyjniejszej" wersji) przypomina w tym filmie J. Deppa? ;)

Podobno nie przepadają za sobą (w ciekawostkach jest, że Winona nie przepada za Oldmanem, ale niechęć działa chyba w dwie strony), a zagrali świetnie. Ogólnie aktorstwo w tym filmie wyśmienite. Aczkolwiek Reeves z czołówki odstaje.

;)

Kiedyś bardzo lubiłem ten film. Po wielu wielu latach postanowiłem obejrzeć kolejny raz a że akurat jestem świeżo po książce Brama Stokera to niestety musze stwierdzić że uzyte nazwisko pisarza w tytule filmu powinno zniknąc. Ja rozumiem że to film i pewnych zmian czy skrótów nie da się uniknąć ale no kurcze naprawdę ?...

nie wiem czy ktoś zwrócił na to uwagę, ale obok Oldmana to właśnie on gra tutaj genialnie

Dużo scen nawiązuje do przedwojennego niemieckiego ekspresjonizmu. Miło zobaczyć bogate artystycznie dzieło w czasach mody na skandynawski ascetyzm.

Umówmy się, fabuła w filmie raczej nie porywa, rys psychologiczny postaci to bardziej kontur, a strach raczej nie towarzyszy oglądaniu filmu, co może być związane właśnie z tym brakiem charakteru postaci, przez co ciężko się z nimi identyfikować i drżeć o ich życie. Za to ze strony audiowizualnej majstersztyk, bardzo...

Starzeje się, jak dobre (czerwone) wino.

Ale Nosferatu i tak lepsze.

Dłużył się chwilami. A przecież Amerykanie mają metody pisania sprawnych scenariuszy. Wartka akcja dałaby filmowi powera.