Do sporych minusów zaliczyłbym postać pani porucznik MO. Autor scenariusza albo jest ukrytym mizoginem, albo ewidentnie ma kobiety za skończone idiotki. Ewentualnie mogą co najwyżej padać w objęcia podstarzałych profesorów lub są chorobliwie chciwe na pieniądze . Wprawdzie porucznik Katarzyna jest na komendzie traktowana na równi, to potem jest potrzebna scenariuszowi chyba tylko po to, aby Łapicki mógł do kogoś mówić. Zresztą kapitan nie czeka na żadną odpowiedź, bo Katarzynie nawet nie chce się dedukować, a zamiast tego milczy, patrzy pustym wzrokiem w dal, układa pasjansa. Wobec czego Łapicki ciągle mówi sam do siebie xD A już szczytem szowinizmu jest scena, gdzie Łapicki wprost mówi do koleżanki: "Pomyśl", a kobieta rozkłada ręce i mówi "Od tego wszystkiego boli mnie głowa". xDD Za to ON! Mężczyzna mistrzem dedukcji, przebiegły, sprytny, najlepszy. Jak się po latach ogląda takie jawne kpiny z kobiecych postaci, nawet w ramach sztywnych ram gatunku, to trudno nie mieć ciar żenady. Chociaż poza tym wielkim szczegółem to całkiem przyjemny kryminał.

ten wielki szczegół jest dziś oburzający, jednak trzeba patrzeć z perspektywy czasów - w polskim kinie lat 60-tych nie jest łatwo o kino, traktujące postaci kobiece na równi z męskimi - takie to były czasy i już. Tak samo za absurdalne uważam zarzuty, jakoby elementy propagandowe miały obniżać wartość artystyczną filmu - oczywiście dopóki nie stają się one jego głównym tematem, ale tu absolutnie tak nie jest, a elementy te są praktycznie niewidoczne