„Jeszcze dalej niż północ” to bardzo sympatyczna komedia o pokonywaniu uprzedzeń, o tym, że strach ma wielkie oczy i nawet na srogiej północy można znaleźć przyjaciół. Philippe Abrams naczelnik poczty zostaje dyscyplinarnie przeniesiony z południa Francji na placówkę, która znajduje się w małym mieście Bergues na północy kraju. Dla Abramsa, który jest typowym południowcem tamte rejony wydają się tak odległe jakby leżały na innej planecie. Krążą także pogłoski iż panują tam zimy jak na biegunie, Słońce wstaje koło południa a zachodzi przed piątą, mieszkańcy mówią trudnym do zrozumienia dialektem i ogólnie są jacyś tacy dziwni. Co gorsza Philippe ma w tym egzotycznym miejscu mieszkać i pracować przez najbliższe... dwa lata.

Oczywiście jak się można łatwo domyśleć nie taki diabeł straszny, ludzie okazują się wyjątkowo sympatyczni, pogoda nie taka tragiczna (choć przy wjeździe do miasta leje jak z cebra), a dni lecą wyjątkowo szybko. Film Boona oferuje sporo niezłych żartów i kilka zabawnych scenek, szkoda jedynie, że w połowie się trochę rozmywa, traci tempo i już nie oferuje tylu śmiesznych momentów. Ale to chyba ostatnio norma, że końcówki grzecznych komedii niebezpiecznie blisko zbliżają się do obyczajówek czy dramatów. Choć może gdybym był Francuzem to bym się bardziej uśmiał na tym filmie (film Boona osiągnął niesamowite wyniki w box-office we Francji).

PS Miałem okazję oglądać ten film w Canal+ z fantastycznym tłumaczeniem, które stawiało mnie w pozycji głównego bohatera - wypowiedzi mieszkańców Bergues były bowiem lekko zmodyfikowane przez co momentami ciężko było zrozumieć co mają oni na myśli. Plus dla tłumacza.

7/10