Podczas projekcji nie mogłem oprzeć się wrażeniu, iż reżyser debiutujący w pełnym metrażu, nie potrafi należycie zagospodarować 97 minut. Przez cały film bohaterowie niosą na wpół żywego Żyda przez las, co chwila robiąc przystanki. Podczas postojów kłócą się, co zrobić ze znalezionym człowiekiem i choć dialog został przekonująco napisany, gdyż odgrywa doniosłą rolę, to część kwestii to takie lelum polelum, które ma wypełnić czas ekranowy. Konflikt spowodowany znaleziskiem, różnorodność postaw oraz wisząca nad wszystkimi groźba śmierci z rąk okupanta to naprawdę ciekawy temat, tym bardziej szkoda, że schematyczność fabularna (niosą Żyda przystają, rozmawiają, znowu niosą) powoduje monotonię, która osłabia wydźwięk całości. Można oczywiście odczytywać te sceny jako metaforę faktu, że Żyd, jakby nie patrzeć, jest dla wszystkich ciężarem w zaistniałej sytuacji. Niemniej i tak za dużo tu dłużyzn. Cała historia rozgrywa się w lesie. Jedynymi elementami świadczącymi o historycznym czasie akcji są więc, oprócz fabularnego kontekstu, kostiumy i rekwizyty oraz gwara jaką posługują się bohaterowie. Jest to zapewne decyzja podyktowana znikomym budżetem. Tym bardziej zatem film upodabnia się do etiudy i jako taka byłby bardzo dobry, lecz jako pełny metraż można go uznać co najwyżej za niezły.