z 1966 r. История Аси Клячиной, которая любила, да не вышла замуж. Mamy tą sama wieś, tych samych bohaterów, ale nowe problemy wynikające z nowej sytuacji politycznej, bo przecież rzecz idzie o sytuacji "po pierestrojce". Od Gorbaczowa miało być lepiej, miało..., ale na wioski powiew nowego nie dotarł. Nasi bohaterowie żyją jak za głębokiej komuny, spotykając się na bezsensowne narady, pijąc na umór, zazdroszcząc tym, którym cokolwiek się udaje i leniąc się do potęgi.
Główna bohaterka, Asia, należy do minionego pokolenia, które ceniło komunę za porządek i rzekomą równość. Nowe porządki, które dopuszczają wolny rynek, i dają prym osobom przedsiębiorczym i pracowitym, jak Czirkunow, dla kołchoźniczej wioski są ością w gardle (według Asi teraz nie ma "ani porządku, ani rozsądku, ani sumienia"). Bo jak można patrzeć spokojnym okiem na kogoś, kto się dorabia i potrafi świetnie gospodarować. Dlatego pojawiają się próby podpalenia przedsiębiorstwa Czirkunowa "za całokształt" czy pozbycia się go z wioski. Nie do przyjęcia są jego praca i dobrobyt, mimo, że sam zainteresowany śmiejąc się zauważa, że "kiełbasa nie spada z nieba i trzeba pracować a nie gadać". Poza tym powie: "na nich (przywódców komunistycznych) już się napracowałem, teraz pracuję na siebie". Społeczność wioski nie rozumie jednak takiego podejścia. Stare przyzwyczajenia robią swoje, dlatego zazdrość, skupienie tylko na dniu obecnym i życie od pijaństwa do pijaństwa. Jakby jednym bożkiem godnym czci była flaszka z bimbrem.