Racja bardzo "cichy" film, za to mądrze poprowadzony, bardzo dobra ścieżka dźwiękowa, kurcze no jestem świeżo po seansie, nie wiem jak to ubrać w słowa żeby to miało ręce i nogi, chyba napiszę trochę poźniej ;)...

najpiękniejszy film, jaki widziałam-teraz mój ulubiony. jest taki... delikatny. nie zmusza widza do śmiechu, czy łez, pozwala mu odczuwać go jak chce. muzyka po 2 obejrzeniu okazuje się świetnie dobrana. gra aktorska na b. wysokim poziomie.
od kiedy przeczytałam w którymś tutaj temacie co on jej mówi na koniec-bez spoilerów, jak chcecie, sami możecie poczytać-to na początku byłam trochę rozczarowana, ale potem to doceniłam i uważam za świetne. a co najlepsze-nikt tak do końca nie wie, co on jej powiedział-wszystko co wiemy pozostaje w sferze domysłów-i to jest piękne. cały ten film trzeba czytać między słowami.
arcydzieło dla wrażliwych, którzy mogą poświęcić czas, żeby z chęcią go obejrzeć-nie dla tych szukających w tym filmie szalonej akcji-nie jest to film nudny, ale spokojny.

dla mnie ten film jest bardzo dobry, 2 somotnych ludzi do tego w małżeństwie i w tak wielkim mieście, samotność w takiej sutuacji jest paradoksem..a jednak oni ją odczuwają.,w filmie nie dzieje się dużo, dlatego wiele osób uważa go za nudny, bo tu chodzi o ukazanie uczuć bohaterów , jak oni naprawdę cierpią z samotności i spędzają ze sobą czas nie z miłości tylko dlatego że są jedynymi dla siebie osobami które się w pełni rozumiom nawet bez słów, oni są dla siebie lekarstwem, też bym chciała mieć osobę która mnie w pełni rozumie..
no i strasznie lubię Billa Murraya, w broken flowers też był świetny :)

Bill Murray jest rzeczywiście kwintesencją tego, co lubię w kinie. Po obejrzeniu filmu zastanawiałem się, czego tam dla mnie brakowało, że nie był filmem na 9, tylko na 7 dla mnie? Wydaje mi się, że chodzi tu o wątek ze Scarlett Johansson i jej mężem fotografikiem - Coppola jak dla mnie, narysowała ich trochę zbyt grubą i oczywistą kreską, nie zostawiając miejsca na urealnienie emocji im towarzyszącym. Rozgadany młody fotograf, obracający się w świecie gwiazdek i młoda filozofka, snująca się po świątyniach. To trochę odebrało siłę tego filmu, w moim odczuciu.

Fotograf i filozofka - pierwsza scena filmu pokazuje tylek dziewczny wypelniajacy caly ekran. Zatem jest to jak najbardziej wiarygodny zwiazek mlodych, niedojrzalych ludzi oparty na seksie. A ze fascynacja erotyczna opada zwykle jako pierwsza, takie zwiazki rozpadaja sie szybko.

Pewnie, że się z Tobą zgadzam, ale narysowane było to zbyt grubą kreską. W przeciwieństwie do relacji osobistych Billa Murraya z żoną (telefony, faksy - te były świetne)

Przez trwanie filmu, czułam się jakbym udała się w cudowną podróż do Japonii. Magiczność i specyficzność tej historii, miejsc oraz niesamowite sekundy ciszy podczas przebywania Charlotte z Bob'em były czymś czego w innych filmach po prostu mi brakowało. Cudowny.

film jest przedni! szczególnie ze względu na świetną grę Bob Harris'a :)

Stwierdzenie odważne. Dla mnie to "tylko" znakomity film. Zbierałam się do niego bardzo długo, ale naprawdę przednie kino. Celna uwaga @melody_phantom o tej podróży. Miałam tak samo. I GENIALNY soundtrack. W ogóle film w warstwie dźwiękowej genialny.

co jakiś czas pojawia się temat udanej ścieżki dźwiękowej, jeżeli ktoś takowe lubi polecam OST z filmu "Zupełnie jak miłość"- w pierwszej kolejności,następnie- "Zanim odejdą wody" oraz serialu Sons of Anarchy...oczywiście podałem jedynie te z filmów widzianych w ostatnim czasie...:)

Arcydzieło, dzięki Bogu,że udało mi się go zobaczyć w kinie. Co ciekawie mojej niedoszłej żonie się nie spodobał. Cóż, tak jak powiedziałem-niedoszłej:)

"Myślę, że Sofia Coppola już nigdy nie stworzy niczego co dorówna temu filmowi" - niestety muszę się zgodzić, gdyż Somewhere potwierdził Twoją tezę. Mimo, iż środki użyte przez Coppolę w oby filmach są podobne. Ale to co "chwyciło" (i to jak!) w "Między Słowami", w "Somewhere" nie gra. Wielka szkoda.

Szkoda? Co stworzyła to jej. Błysk geniuszu, krótki, ale jednak i mamy "Lost in translation", dzieło życia Coppoli (chociaż młoda jest i może jeszcze kiedyś pokaże to coś). Jest w tym pewien romantyzm.

Niby banalna historyjka ale pokazana w taki sposób, że ciarki przechodzą po plechach, i ta muzyka która dopełnia całość :-) Mistrzostwo :-)