Trudno się nie zgodzić. Jeden z najlepszych filmów jeśli chodzi o dadaizm, stawiam go na równi ze sławnym "Antraktem". Świetna pełna symboliki i pokręconych scen historia pastora którego trawi pożądanie.

Pożądanie? Ja bym to nazwał chcicą! :)

Jego wyświetlania zakazano w Wielkiej Brytanii w 1930 roku. A oto uzasadnienie: "Film jest tak niejasny, że wydaje się nie mieć żadnego sensu. A nawet jeśli taki sens istnieje, niewątpliwie jest nie do przyjęcia." /cytuję (o zgrozo!) za Wiki/

Cudne uzasadnienie.

Jak dla mnie - ma więcej sensu od 'Psa andaluzyjskiego' :) I bardziej mi się podobał...

Ale od muzyki trafiła mi się wersja =>Larry Marotta :)